Σάββατο 30 Σεπτεμβρίου 2017

Τότε ήταν απεργία.. τι άλλαξε ;;

Βίντεο με δηλώσεις του Αλέξη Τσίπρα μετά τη συνάντηση που είχε με την E.E., το 2014, για την απεργία – αποχή και για το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα στην απεργία.



"Η συγκυβέρνηση Σαμαρά δεν ενδιαφέρεται να δημιουργήσει ένα δημόσιο τομέα που θα ανταποκρίνεται στις κοινωνικές ανάγκες. Δεν ενδιαφέρεται να αντιμετωπίσει τις δυσλειτουργίες του δημόσιου τομέα και να δημιουργήσει μια δημόσια διοίκηση που θα απεμπλακεί από το πελατειακό κράτος και θα αντιμετωπίζει τις κοινωνικές ανάγκες του πολίτη. Για το μόνο που ενδιαφέρονται είναι να αναπαράξουν και να διευρύνουν την ίδια πελατειακή αντίληψη, την κομματική αντίληψη που δημιούργησε τις σημερινές στρεβλώσεις. Να αναπαράγουν και να διευρύνουν ένα κομματικό δημόσιο, ένα πελατειακό δημόσιο το οποίο δεν θα ανταποκρίνεται στις κοινωνικές ανάγκες.
Η αξιολόγηση είναι το όχημα όχι για την αναβάθμιση των υπηρεσιών του δημόσιου τομέα την οποία έχει ανάγκη η ελληνική κοινωνία, αλλά είναι το όχημα προκειμένου να εκδιώξουν από το δημόσιο τομέα όσους δημόσιους λειτουργούς δεν συμμορφώνονται προς τις υποδείξεις, όσους δημόσιους λειτουργούς δεν πειθαρχούν στη στενή παλαιοκομματική αντίληψη της υπηρέτησης της μνημονιακής πολιτικής.
Στην πραγματικότητα, κάποτε οι «μαυρογιαλούροι» έταζαν προσλήψεις και ρουσφέτια για να ενταχθούν κάποιοι στο δημόσιο τομέα. Σήμερα, τάζουν ρουσφέτια για να μην βγουν κάποιοι από το δημόσιο τομέα. Και, ταυτόχρονα, η πελατειακή αντίληψη θα συνεχίζει και για εντάξεις και ρουσφέτια από το παράθυρο. Διότι, σήμερα το μεγάλο πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας είναι η τεράστια ανεργία και δεν αντιμετωπίζεται μέσα από τη συρρίκνωση των δημόσιων υπηρεσιών και μέσα από ένα μη αξιοκρατικό κράτος.
Ταυτόχρονα, η απόφαση για την κατάργηση στην ουσία του δικαιώματος στην απεργία είναι μια απόφαση που μας βρίσκει καθολικά αντίθετους. Το  ιερό δικαίωμα στην απεργία είναι συνταγματικά κατοχυρωμένο. Καμία εκτελεστική ή δικαστική εξουσία δεν δικαιούται να καταστρατηγήσει το ίδιο το Σύνταγμα της χώρας. Το δικαίωμα στην απεργία κατακτήθηκε μέσα από σκληρούς αγώνες και ας το γνωρίζουν καλά ότι δεν πρόκειται να το αφαιρέσουν με μια απόφαση δικαστηρίου και είναι μια πολιτική επιλογή. Θα υπάρξει ένα ευρύτατο πολιτικό και κοινωνικό μέτωπο για τη διεκδίκηση του συνταγματικά κατοχυρωμένου δικαιώματος κάθε εργαζόμενου στο δημόσιο ή τον ιδιωτικό τομέα στην απεργία και τη διεκδίκηση."

Πέμπτη 28 Σεπτεμβρίου 2017

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΑΔΕΔΥ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Η ανταπεργία της Κυβέρνησης και της κ. Γεροβασίλη δεν θα περάσει
Η απεργία-αποχή συνεχίζεται
Η Κυβέρνηση και η Υπουργός Διοικητικής Ανασυγκρότησης κ. Όλγα Γεροβασίλη με τη διάταξη του άρθρου 36 του Ν. 4489/17 που ψήφισαν στις 21 του Σεπτέμβρη στη Βουλή θεσμοθέτησαν την ανταπεργία – αφού προβλέπει τιμωρητικά μέτρα για όσους συμμετέχουν στην απεργία-αποχή της Α.Δ.Ε.Δ.Υ., που είναι καθ’ όλα νόμιμη – κάτι που καμία κυβέρνηση από τη μεταπολίτευση και μετά δεν τόλμησε να νομοθετήσει.
 Η διάταξη του άρθρου 36 του Ν.4489/17 είναι προδήλως αντισυνταγματική, όπως φαίνεται και από τις γνωμοδοτήσεις δύο πανεπιστημιακών, του κ. Πάνου Λαζαράτου, Καθηγητή Διοικητικού Δικαίου της Νομικής Σχολής Αθηνών και του κ. Αριστείδη Καζάκου, Ομότιμου Καθηγητή Εργατικού Δικαίου της Νομικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, καθώς και της δικηγόρου –εργατολόγου κ. Μαρίας Τσίπρα.
1. Το τελικό συμπέρασμα της γνωμοδότησης του κ. Λαζαράτου:
«Η μη υποβολή και σύνταξη εκθέσεως αξιολογήσεως από αξιολογούμενο και αξιολογητή, κατ’ ενάσκηση του δικαιώματος απεργίας τους, εμποδίζει την επέλευση των προβλεπόμενων στις παρ.1-6 του άρθρου 24Α ν.4369/2016 εννόμων συνεπειών μέχρι να κριθεί (τυχόν) η κηρυχθείσα απεργία παράνομη με τελεσίδικη δικαστική απόφαση, από την δημοσίευση της οποίας, και μόνο για το χρονικό διάστημα μετά από αυτή, μπορούν να επιβληθούν οι προβλεπόμενες στις ανωτέρω διατάξεις κυρώσεις, εφόσον ασφαλώς εξακολουθούν να απεργούν οι συγκεκριμένοι υπάλληλοι».
2. Το τελικό συμπέρασμα της γνωμοδότησης του κ. Καζάκου:
«Το τελικό συμπέρασμα των αναλύσεων που προηγήθηκαν είναι ότι οι υπάλληλοι δεν μπορούν να διωχθούν ή να τους επιβληθούν κυρώσεις κάθε είδους, επομένως ούτε η κύρωση του άρθρου 36 παρ. 4 ν. 4489/2017 λόγω της συμμετοχής τους στην απεργία της Α.Δ.Ε.Δ.Υ., όσο αυτή συνεχίζεται και καλύπτεται από το τεκμήριο νομιμότητας, σε αρμονία με τη θεμελιώδη απόφαση της ΟλΑΠ 27/2004. Όσο η απεργία παράγει το ανασταλτικό αποτέλεσμά της σε σχέση με τα καθήκοντα των υπαλλήλων / απεργών η αποχή τους από τις διαδικασίες αξιολόγησης είναι καθόλα νόμιμη.
Σε περίπτωση τώρα που η απεργία συνεχιστεί και μετά την παύση του τεκμηρίου νομιμότητας, δηλαδή μετά την τελεσιδικία της απόφασης που αναγνωρίζει, τυχόν, παράνομο χαρακτήρα της απεργίας, στους υπαλλήλους που, τυχόν, θα συμμετάσχουν σε αυτή δεν μπορεί να επιβληθεί η στέρηση συμμετοχής των αξιολογητών των υπαλλήλων σε διαδικασίες επιλογής και τοποθέτησης προϊσταμένων, σύμφωνα με τις διατάξεις του ν. 3528/2007 και του ν. 3584/2007 ή σύμφωνα με άλλες γενικές ή ειδικές διατάξεις, αν υπαιτίως δεν εκπληρώνουν την υποχρέωση αξιολόγησης των υφισταμένων τους (άρθρο 36 παρ. 4 ν. 4489/2017). Ο τιμωρητικός χαρακτήρας της εδώ εξεταζόμενης διάταξης την εντάσσει στο σύστημα των αρχών που πρέπει να τηρούνται σε κάθε περίπτωση τιμώρησης, ποινικής ή πειθαρχικής. Επομένως, τυχόν επιβολή της στέρησης συμμετοχής των αξιολογητών των υπαλλήλων σε διαδικασίες επιλογής και τοποθέτησης προϊσταμένων προσκρούει στις συνταγματικές διατάξεις στις οποίες θεμελιώνονται οι αρχές του πειθαρχικού δικαίου, ουσιαστικές και δικονομικές, και επομένως η διάταξη του άρθρου 36 παρ. 4 ν. 4489/2017 δεν μπορεί να εφαρμοστεί λόγω αντίθεσης στις διατάξεις του Συντάγματος που παρατέθηκαν παραπάνω. Οι υπάλληλοι που, τυχόν, συνεχίζουν μια απεργία και μετά την τελεσίδικη δικαστική διάγνωση του παράνομου χαρακτήρα της έχουν αξίωση, εάν διωχθούν, να κριθούν με βάση τις διατάξεις του πειθαρχικού δικαίου του ΥπαλλΚώδικα (άρθρα 106 επ.), με την τήρηση όλων των εγγυήσεων υπέρ των πειθαρχικά διωκομένων και ιδίως των αρχών, ουσιαστικών και δικονομικών, του πειθαρχικού δικαίου. Άλλωστε, στο ισχύον πειθαρχικό δίκαιο η στέρηση συμμετοχής του άρθρου 36 παρ. 4 ν. 4489/2017 δεν περιλαμβάνεται στις πειθαρχικές ποινές του άρθρου 109 παρ. 1 ΥπαλλΚώδικα. Επομένως δεν θα μπορούσε να επιβληθεί μια τέτοια κύρωση στους υπαλλήλους, ακόμη και αν ακολουθούνταν η πειθαρχική διαδικασία, γιατί αυτό θα ήταν αντίθετο προς την αρχή nullum crimen nulla poena sine lege certa που θεμελιώνεται στο άρθρο 7 παρ. 1 Σ.»
3. Το τελικό συμπέρασμα της γνωμοδότησης της κ. Τσίπρα:
«Συνεπεία των ανωτέρω είναι προφανές, ότι οποιαδήποτε έμμεση ή άμεση δυσμενής διοικητική συνέπεια ή μέτρο ή διάκριση στην υπηρεσιακή κατάσταση εις βάρος των απεργών Δημοσίων Υπαλλήλων, εξαιτίας της συμμετοχής τους σε νομίμως κηρυχθείσα απεργιακή κινητοποίηση, είναι αντίθετη τόσο προς το Σύνταγμα όσο και προς τις εθνικές και υπερνομοθετικές διατάξεις, που προστατεύουν το δικαίωμα της απεργίας.
Η απάντηση, συνεπώς, που αρμόζει στο ερώτημα, που ετέθη είναι, ότι η μη εκπλήρωση της «υποχρέωσης αξιολόγησης», όταν οφείλεται σε συμμετοχή σε νομίμως προκηρυχθείσα απεργία δεν μπορεί να αποτελεί λόγο αποστέρησης από τους υπαλλήλους της δυνατότητας συμμετοχής σε διαδικασίες επιλογής και τοποθέτησης Προϊσταμένων, σύμφωνα με τις διατάξεις του Ν.3528/2007 και του Ν.3584/2007 ή σύμφωνα με άλλες γενικές ή ειδικές διατάξεις. Ομοίως, εάν δεν μπορεί να βεβαιωθεί η τήρηση των υποχρεώσεων για συμμετοχή στην διαδικασία αξιολόγησης, για λόγους, που συνδέονται με συμμετοχή σε νομίμως προκηρυχθείσα απεργία, αυτό δεν μπορεί να αποτελέσει εμπόδιο για την συμμετοχή υπαλλήλου σε διαδικασίες επιλογής και τοποθέτησης Προϊσταμένων ή να επιφέρει οποιαδήποτε μορφή δυσμενούς (διοικητικής ή άλλης φύσεως) συνέπεια εις βάρος του».
Ο αγώνας των εργαζομένων στο Δημόσιο για την κατάργηση της (Ν)τροπολογίας του άρθρου 36 του Ν. 4489/17 θα συνεχισθεί με την ίδια αποφασιστικότητα. Οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο με την καθολική τους συμμετοχή στην απεργία-αποχή (ποσοστό άνω του 90%) έδωσαν και θα δώσουν τη δική τους απάντηση στον αυταρχικό κατήφορο της αυτοαποκαλούμενης «φιλουπαλληλικής και φιλεργατικής» κυβέρνησης.
Από την Εκτελεστική Επιτροπή της Α.Δ.Ε.Δ.Υ.

Τρίτη 26 Σεπτεμβρίου 2017

ΕΠΙΣΤΟΛΗ Ε.Ε. ΑΔΕΔΥ

Επιστολή της Εκτελεστικής Επιτροπής της Α.Δ.Ε.Δ.Υ.
προς τους εργαζόμενους στο Δημόσιο

Δεν θα περάσει ο  απεργοσπαστικός σχεδιασμός της κυβέρνησης!
Συνεχίζουμε  αποφασιστικά την απεργία-αποχή από την αξιολόγηση!

Τρίτη, 3 Οκτωβρίου 2017
Ημέρα δράσης ενάντια στην αξιολόγηση σε κάθε εργασιακό χώρο!

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,
Μετά την επιτυχία της απεργίας-αποχής από τις διαδικασίες της αξιολόγησης, που στήριξαν σε ποσοστό πάνω από 90% όλοι-ες οι εργαζόμενοι-ες στο Δημόσιο Τομέα, η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ επιχειρεί να θέσει σε εφαρμογή την απεργοσπαστική τροπολογία που ψήφισε, μαζί με τη Νέα Δημοκρατία, στη Βουλή.

Η ρύθμιση αυτή προβλέπει ότι οι προϊστάμενοι που απέχουν από τη διαδικασία αξιολόγησης και δεν προχωρούν σε αξιολόγηση των υφισταμένων τους, αποκλείονται από τις επερχόμενες κρίσεις για θέσεις προϊσταμένων, ενώ δίνει τη δυνατότητα στους προϊστάμενους-αξιολογητές να προχωρήσουν στην αξιολόγηση ακόμη και χωρίς τη συμμετοχή των υφισταμένων τους. Προσδιορίζει ασφυκτικά χρονικά όρια για την ολοκλήρωση της διαδικασίας και προβλέπει ότι τα σχετικά φύλλα αξιολόγησης μπορεί να τα προμηθευτεί ο ενδιαφερόμενος με οποιονδήποτε τρόπο και όχι κατ’ ανάγκη από την υπηρεσιακή οδό.

Στην αιτιολογική έκθεση που συνοδεύει την τροπολογία αναφέρεται ότι «θεσπίζονται δικλείδες ασφαλείας, ώστε να καθίσταται ευχερέστερη η συμμετοχή στη διαδικασία αξιολόγησης ενώ εύλογα τάσσονται προθεσμίες συμμόρφωσης (!) τόσο για τους αξιολογούμενους όσο και τους αξιολογητές».

Η Κυβέρνηση, με την κίνησή της αυτή:
  • Κονιορτοποιεί τις διακηρύξεις για μια δήθεν διαφορετική, «καλή και μη τιμωρητική αξιολόγηση», για «δημοκρατικές διαδικασίες» και διαφορετική αντίληψη για το δημόσιο, σε σύγκριση με τις προηγούμενες κυβερνήσεις.
  • Νομοθετεί μία αντιδημοκρατική, αντισυνταγματική ρύθμιση σε σύγκρουση με τις διεθνείς συμβάσεις εργασίας 87/1948 και 98/1949, αλλά και με τις διατάξεις του Ν.1264/82, η οποία μας γυρίζει πίσω σε μαύρες εποχές.
  • Παρεμβαίνει στη λειτουργία του συνδικαλιστικού κινήματος, καταστρατηγεί τις συνδικαλιστικές ελευθερίες και ιδιαίτερα το δικαίωμα της απεργίας των εργαζομένων και για πρώτη φορά θεσμοθετεί ποινές και διακρίσεις σε βάρος απεργών. Το «δόγμα» της Κυβέρνησης, ότι όποιος προϊστάμενος απεργεί δεν ξαναεπιλέγεται ανοίγει θεσμικά έναν επικίνδυνο δρόμο για τις συνδικαλιστικές ελευθερίες.
  • Εκβιάζει τους απεργούς, με μια πρωτοφανή πράξη ποινικοποίησης της απεργίας. Στην ουσία θεσμοθετεί μια μορφή LOCK OUT και κάνει το πρώτο βήμα για το συνδικαλιστικό νόμο που έχει αναλάβει να φέρει από το νέο Μνημόνιο που ψήφισε.
  • Επιδιώκει να δημιουργήσει έναν επιθετικό απεργοσπαστικό μηχανισμό που θα αξιοποίησει ως όργανο επιβολής της πολιτικής της στο δημόσιο.
  • Θέλει να διαλύσει τη συλλογικότητα και την ενιαία σύμβαση – μισθολόγιο στο δημόσιο, με την ιδεολογία του «ο θάνατός σου η ανέλιξή μου».
  • Υπόσχεται ότι θα ανταμείψει τους απεργοσπάστες, που θα περάσουν τις εξετάσεις υποταγής, με θέσεις προϊσταμένων. Ποτέ στο παρελθόν δεν θεσμοθετήθηκε κριτήριο για την ανέλιξη σε θέση ευθύνης η συμμετοχή ή μη σε απεργία. Η διάκριση των υπαλλήλων με βάση το ποιος απεργεί !!!
  • Πάνω από όλα, επιχειρεί την αποφασιστική προώθηση του νεοσυντηρητικού σχεδίου για μικρό, ευέλικτο κράτος στην απόλυτη υπηρεσία του κεφαλαίου. Με μια σκληρή δημόσια διοίκηση, με επιτελικά στελέχη-managers, προϊστάμενους-«λοχαγούς» που θα εφαρμόζουν τις αντιδραστικές πολιτικές που προωθούν την παραχώρηση υπηρεσιών στους ιδιώτες, τη συρρίκνωση-συγχώνευση-κατάργηση τομέων και υπηρεσιών του Δημοσίου, την ανατροπή εργασιακών δικαιώματων, τις απολύσεις, την περικοπή μισθών, την υπερεργασία, την πίεση στους κατωτέρους τους για διαρκή ατομική συλλογή «προσόντων». Είναι συνέχεια αυτών που δήλωσε πρόσφατα ο ίδιος ο Τσίπρας για «το Δημόσιο που θα ανοίγει την πόρτα στις επιχειρήσεις και στις ιδιωτικές επενδύσεις, δεν θα φέρνει γραφειοκρατικά εμπόδια…».
Η τροπολογία «αναβαθμίζει» την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ στην πιο σκληρή και συνεπή προς την Ευρωπαϊκή Ένωση και την τρόικα, ως προς την εφαρμογή της αξιολόγησης, απ’ όλες τις προηγούμενες κυβερνήσεις. Στην προσπάθειά της «να πετύχει εκεί που οι προκάτοχοί της απέτυχαν» δε διστάζει να τους ξεπεράσει σε αυταρχισμό, εκβιασμούς, ύπουλες και διχαστικές για τους εργαζόμενους πρακτικές. Είναι μια πρόγευση της απόφασής της να επιβάλει με κάθε μέσο τις Μνημονιακές δεσμεύσεις και τα μέτρα που συμφώνησε με την ΕΕ και το κεφάλαιο (υλοποίηση των 113 προαπαιτούμενων, νόμος για τις απεργίες, νέες περικοπές, γενικό ξεπούλημα κλπ) για την 3η αξιολόγηση και την επίτευξη των ματωμένων πλεονασμάτων που συμφώνησε μέχρι το 2060.

Η επιμονή της κυβέρνησης και των «θεσμών» στην εφαρμογή του συστήματος αξιολόγησης, με κάθε τρόπο, αποδεικνύει τη σημασία της αξιολόγησης για το συνολικό σχεδιασμό αντιδραστικής αναδιάρθρωσης του κράτους και συνέχισης της επίθεσης στην κοινωνία και τους δημοσίους υπαλλήλους. Θα χρησιμοποιηθεί ως εργαλείο τρομοκράτησης και πειθάρχησης των εργαζόμενων, εντατικοποίησης της εργασίας, μισθολογικών μειώσεων, υποχρεωτικών μετακινήσεων, ακόμα και μελλοντικών απολύσεων. Παράλληλα, θα παίξει κομβικό ρόλο στη διαδικασία οικοδόμησης του «επιτελικού κράτους», ενός κράτους «μικρού» για το λαό και τις ανάγκες του, αλλά πολύ μεγάλου και γενναιόδωρου για τα επιχειρηματικά συμφέρονται και τα καπιταλιστικά κέρδη.

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,
  • Όλοι εμείς, οι εργαζόμενοι, με τη συλλογική και αποφασιστική στάση μας, μπορούμε να χαλάσουμε και αυτά τα σχέδια. Συνεχίζουμε ακόμα πιο δυναμικά την απεργία-αποχή που επαναπροκήρυξε η Α.Δ.Ε.Δ.Υ. και οι Ομοσπονδίες μας.
  • Η καθολική συμμετοχή μας στην απεργία-αποχή θα τους υποχρεώσει να ακυρώσουν  ως κριτήριο τη συμμετοχή στην αξιολόγηση για τις επόμενες κρίσεις – αν και όποτε γίνουν, καθώς μέχρι τώρα βλέπουμε μόνο αυθαίρετες τοποθετήσεις προϊσταμένων, οι οποίοι καλούνται  μάλιστα να αξιολογήσουν. Η μεγάλη συμμετοχή στην απεργία-αποχή σημαίνει ότι δε θα υπάρχουν αρκετοί υποψήφιοι για στελέχη αν δεν ανακληθεί το μέτρο.
  • Καλούμε τα στελέχη να μείνουν στην ίδια πλευρά με όλους εμάς και να υπερασπίσουμε όλοι μαζί την εργασία και το δημόσιο στην υπηρεσία του λαού. Άλλωστε κανένας δεν έχει δικαίωμα να επικαλεστεί τη «σωτηρία» της θέσης του, πατώντας πάνω στη δουλειά και τα δικαιώματα των άλλων και καταστρέφοντας την κοινή βάση όλων μας. Μόνο η συνέχιση με τον ίδιο μαζικό τρόπο της απεργίας-αποχής κατοχυρώνει τη θέση όλων μας. Όπως προκύπτει από τις τεκμηριωμένες γνωμοδοτήσεις Πανεπιστημιακών καθηγητών και δικηγόρων «η μη εκπλήρωση της «υποχρέωσης αξιολόγησης», όταν οφείλεται σε συμμετοχή σε νομίμως προκηρυχθείσα απεργία δεν μπορεί να αποτελεί λόγο αποστέρησης από τους υπαλλήλους της δυνατότητας συμμετοχής σε διαδικασίες επιλογής και τοποθέτησης προϊσταμένων».
  • Καλούμαστε τώρα πλέον όλοι να αναλάβουμε τις ευθύνες μας. Να στηρίξουμε τις συλλογικές διαδικασίες και πρωτοβουλίες για την επιτυχία της απεργίας-αποχής σε κάθε εργασιακό χώρο στο δημόσιο.
  • Να συμμετέχουμε μαζικά στις γενικές συνελεύσεις και να στηρίξουμε τις συλλογικές αποφάσεις, με συγκεντρώσεις παντού, με κάλεσμα σε όλα τα στελέχη να μην διαχωριστούν από τους άλλους εργαζόμενους, πρέπει να πυροδοτηθεί ένα ζωντανό και αποφασιστικό ρεύμα αγώνα σε κάθε υπηρεσία και χώρο δουλειάς.
  • Η καθολική αντίσταση στην αξιολόγηση και η ήττα της κυβέρνησης να γίνει η απαρχή για την αναγκαία επανεκκίνηση των αγώνων. Ξέρουμε ότι τίποτα δεν πρόκειται να σταματήσει αν δεν ξαναβγούμε όλοι στους δρόμους, αν δεν εμποδίσουμε την εφαρμογή των μέτρων και δεν αμφισβητήσουμε το συνολικό καταστροφικό σχέδιο για το λαό, αν δε σπάσουμε τα δεσμά του χρέους και τα σχέδια της ΕΕ και του κεφαλαίου.
  • Καλούμε τα σωματεία και τις Ομοσπονδίες να οργανώσουν μαζικές και μαχητικές πρωτοβουλίες την Τρίτη, 3 Οκτωβρίου 2017, ημέρα δράσης σε όλη τη χώρα και σε όλες τις υπηρεσίες κατά της απεργοσπαστικής τροπολογίας και της εφαρμογής της αξιολόγησης. Με συγκεντρώσεις, καταλήψεις, ενημέρωση των πολιτών κτλ αλλά και τη συγκέντρωση και ομαδική κατάθεση από τα σωματεία των δηλώσεων συμμετοχής στην απεργία αποχή προς την υπηρεσία να στείλουμε το μήνυμα ότι συνεχίζουμε τον αγώνα ενάντια στη διάλυση του Δημοσίου.
  • Να διεκδικήσουμε μόνιμες προσλήψεις, σταθερή και μόνιμη  εργασία, αναπλήρωση των απωλειών (ξεπάγωμα των κλιμακίων, δώρα κλπ), μείωση του εργάσιμου χρόνου, σταμάτημα των ιδιωτικοποιήσεων και της φοροληστείας  του λαού – να πληρώσει το κεφάλαιο, κρατική χρηματοδότηση δημόσιας υγείας, παιδείας, κοινωνικής ασφάλισης για ένα δημόσιο στην υπηρεσία των λαϊκών αναγκών, τη διαγραφή του Χρέους σε σύγκρουση με την Κυβέρνηση, την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΔΝΤ.
                                                                              Από την Εκτελεστική Επιτροπή της Α.Δ.Ε.Δ.Υ

ΓΝΩΜΟΔΟΤΗΣΗ κ. ΛΑΣΚΑΡΑΤΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ -ΑΠΟΧΗ

ΘΕΜΑ: Αποστολή γνωμοδότησης του κ. Λαζαράτου για την απεργία – αποχή από την αξιολόγηση

Συνάδελφοι,

Σας αποστέλλουμε τη γνωμοδότηση του καθηγητή Διοικητικού Δικαίου της Νομικής Σχολής του Πανεπιστήμιου Αθηνών, Π. Λαζαράτου, για το ζήτημα της απεργίας – αποχής από την αξιολόγηση και για τη συμμετοχή στις διαδικασίες επιλογής και τοποθέτησης προϊσταμένων.

Η τελική απάντηση στο ερώτημα που ετέθη από την Α.Δ.Ε.Δ.Υ. είναι η ακόλουθη:

«Η μη υποβολή και σύνταξη εκθέσεως αξιολογήσεως από αξιολογούμενο και αξιολογητή, κατ’ ενάσκηση του δικαιώματος απεργίας τους, εμποδίζει την επέλευση των προβλεπόμενων στις παρ.1-6 του άρθρου 24Α ν.4369/2016 εννόμων συνεπειών μέχρι να κριθεί (τυχόν) η κηρυχθείσα απεργία παράνομη με τελεσίδικη δικαστική απόφαση, από την δημοσίευση της οποίας, και μόνο για το χρονικό διάστημα μετά από αυτή, μπορούν να επιβληθούν οι προβλεπόμενες στις ανωτέρω διατάξεις κυρώσεις, εφόσον ασφαλώς εξακολουθούν να απεργούν οι συγκεκριμένοι υπάλληλοι.»

Παρακαλούμε να ενημερώσετε όλους τους εργαζόμενους των Συλλόγων σας.

Από την Εκτελεστική Επιτροπή της Α.Δ.Ε.Δ.Υ.

Κυριακή 24 Σεπτεμβρίου 2017

ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ-ΑΠΕΧΟΥΜΕ



Την Πέμπτη 21/09 δημοσιεύθηκε  στο Φ.Ε.Κ. o νόμος με την περιβόητη  ντροπολογία για την «αξιολόγηση»( 4489/21-09-17  τεύχος 1ο φύλλο 140).

Την Παρασκευή αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα της ΑΔΕΔΥ  η δήλωση συμμετοχής στην απεργία -αποχή. 

Καλούνται όλοι οι συνάδελφοι να την υπογράψουν και να την δώσουν στο Σύλλογο μαζί με το έντυπο αξιολόγησης. Θα την προμηθεύεστε από την Γραμματέα του Συλλόγου Ευδοξία Παρασκευά  , η όποια θα συλλέγει και τα έντυπα.

ΜΠΟΡΟΥΜΕ  ΚΑΤΑΡΓΗΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΑΥΤΗ ΤΗ ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΡΟΠΟΛΟΓΙΑ  ΣΤΗ ΠΡΑΞΗ.

                                                   ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ



ΔΗΛΩΣΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ ΣΕ ΑΠΕΡΓΙΑ
            Ο/Η κάτωθι _______________ υπογεγραμμένος/η __________________, που υπηρετώ ως _____________________________ δηλώνω, ότι συμμετέχω στην απεργία –αποχή, που έχει προκηρύξει η ΑΔΕΔΥ από κάθε διαδικασία ή ενέργεια, που συνδέεται με την διαδικασία αξιολόγησης και ως εκ τούτου δεν δύναμαι να υποβάλλω καμία έκθεση αξιολόγησης ως αξιολογητής ή αξιολογούμενος.
            Σημειώνεται, ότι η συμμετοχή μου στην ως άνω νομίμως προκηρυχθείσα απεργιακή κινητοποίηση αποτελεί νόμιμο και συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα μου και συνεπεία αυτού δεν μπορεί να επιφέρει εις βάρος μου καμία έμμεση ή άμεση μορφή διοικητικής ή άλλης συνέπειας.  Με την επιφύλαξη κάθε νομίμου δικαιώματος μου.
_______, 22/9/2017
Ο υπάλληλος

Πέμπτη 21 Σεπτεμβρίου 2017

Για την τροπολογία για την αξιολόγηση

Δεν θα περάσει ο  χουντικού τύπου απεργοσπαστικός σχεδιασμός της κυβέρνησης!
Συνεχίζουμε  αποφασιστικά την απεργία/αποχή από την αξιολόγηση
Μετά την επιτυχία της απεργίας/αποχής από τις διαδικασίες της αξιολόγησης, που στήριξαν σε ποσοστό πάνω από 80% και 90% οι εργαζόμενοι-ες στο δημόσιο τομέα, η κυβέρνηση ψηφίζει τροπολογία στη Βουλή για να εκβιάσει τους απεργούς.
Η τροπολογία προβλέπει ότι οι προϊστάμενοι που απέχουν από τη διαδικασία αξιολόγησης και δεν προχωρούν σε αξιολόγηση των υφισταμένων τους, αποκλείονται από τις επερχόμενες κρίσεις για θέσεις προϊσταμένων, ενώ δίνει τη δυνατότητα στους προϊστάμενους-αξιολογητές να προχωρήσουν στη διαδικασία ακόμη και χωρίς τη συμμετοχή των υφισταμένων τους. Προσδιορίζει ασφυκτικό χρονικό όριο για την ολοκλήρωση της διαδικασίας και προβλέπει ότι τα σχετικά φύλλα αξιολόγησης μπορεί να τα προμηθευτεί ο ενδιαφερόμενος με οποιονδήποτε τρόπο και όχι κατ’ ανάγκη από την υπηρεσιακή οδό.
Στην αιτιολογική έκθεση που συνοδεύει την τροπολογία αναφέρεται ότι «θεσπίζονται δικλείδες ασφαλείας, ώστε να καθίσταται ευχερέστερη η συμμετοχή στη διαδικασία αξιολόγησης ενώ εύλογα τάσσονται προθεσμίες συμμόρφωσης (!) τόσο για τους αξιολογούμενους όσο και τους αξιολογητές».
Η κυβέρνηση, με την κίνησή της αυτή:
  • Κονιορτοποιεί τις διακηρύξεις για μια δήθεν διαφορετική, «καλή και μη τιμωρητική αξιολόγηση», για «δημοκρατικές διαδικασίες» και διαφορετική αντίληψη για το δημόσιο, σε σύγκριση με τις προηγούμενες κυβερνήσεις. Είναι μνημονιακό μέτρο και οι στόχοι – απαιτήσεις των θεσμών από την κυβέρνηση Σαμαρά και τη σημερινή δεν άλλαξαν.
  • Εκβιάζει τους απεργούς, με μια πρωτοφανή πράξη ποινικοποίησης της απεργίας. Στην ουσία θεσμοθετεί μια μορφή LOCK OUT και το πρώτο βήμα για το συνδικαλιστικό νόμο που έχει αναλάβει να φέρει από το νέο Μνημόνιο που ψήφισε.
  • Αναζητά «πρόθυμους», που θα δώσουν τις πρώτες τους εξετάσεις στην ικανότητα να σταθούν απέναντι στο σύνολο των συναδέλφων τους και να εφαρμόζουν αδιαμαρτύρητα «εντολές», έξω από κάθε πλαίσιο αρχών, αλληλεγγύης, ακόμα και νομιμότητας. Επιδιώκει να φτιάξει έναν επιθετικό απεργοσπαστικό μηχανισμό και όργανο επιβολής της πολιτικής της στο δημόσιο.
  • Θέλει να διαλύσει τη συλλογικότητα και την ενιαία σύμβαση – μισθολόγιο στο δημόσιο, με την ιδεολογία του «ο θάνατός σου η ανέλιξή μου».
  • Υπόσχεται ότι θα ανταμείψει τους απεργοσπάστες, που θα περάσουν τις εξετάσεις υποταγής, με θέσεις προϊσταμένων. Ποτέ στο παρελθόν δεν θεσμοθετήθηκε κριτήριο για την ανέλιξη σε θέση ευθύνης η συμμετοχή ή μη σε απεργία. Η διάκριση των υπαλλήλων με βάση το ποιος απεργεί !!!
  • Πάνω από όλα, επιχειρεί την αποφασιστική προώθηση του νεοσυντηρητικού σχεδίου για μικρό, ευέλικτο κράτος στην απόλυτη υπηρεσία του κεφαλαίου. Με μια σκληρή δημόσια διοίκηση, με επιτελικά στελέχη-managers, προϊστάμενους-«λοχαγούς» που θα εφαρμόζουν τις αντιδραστικές αλλαγές στην παραχώρηση υπηρεσιών στους ιδιώτες, στη συρρίκνωση-συγχώνευση-κατάργηση τομέων και υπηρεσιών του δημοσίου, στα εργασιακά δικαιώματα, τις απολύσεις, την περικοπή μισθών, την υπερεργασία, την πίεση στους κατωτέρους τους για διαρκή ατομική συλλογή «προσόντων». Είναι συνέχεια αυτών που δήλωσε ο ίδιος ο Τσίπρας στις αρχές Σεπτέμβρη για «το Δημόσιο που θα ανοίγει την πόρτα στις επιχειρήσεις και στις ιδιωτικές επενδύσεις, δεν θα φέρνει γραφειοκρατικά εμπόδια…».
Η τροπολογία «αναβαθμίζει» την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ στην πιο σκληρή και συνεπή προς την ΕΕ και την τρόικα, ως προς την εφαρμογή της αξιολόγησης, απ’ όλες τις προηγούμενες κυβερνήσεις. Στην προσπάθειά της «να πετύχει εκεί που οι προκάτοχοί της απέτυχαν» δε διστάζει να τους ξεπεράσει σε αυταρχισμό, εκβιασμούς, ύπουλες και διχαστικές για τους εργαζόμενους διαδικασίες. Είναι μια πρόγευση της απόφασής της να επιβάλει με κάθε μέσο τις Μνημονιακές δεσμεύσεις και τα μέτρα που συμφώνησε με την ΕΕ και το κεφάλαιο (υλοποίηση των 113 προαπαιτούμενων, νόμος για τις απεργίες, νέες περικοπές, γενικό ξεπούλημα κλπ) για την 3η αξιολόγηση και την επίτευξη των ματωμένων πλεονασμάτων που συμφώνησε μέχρι το 2060.
Η επιμονή της κυβέρνησης και των «θεσμών» στην εφαρμογή του συστήματος αξιολόγησης, με κάθε τρόπο, αποδεικνύει τη σημασία της αξιολόγησης για το συνολικό σχεδιασμό αντιδραστικής αναδιάρθρωσης του κράτους και συνέχισης της επίθεσης στην κοινωνία και τους δημοσίους υπαλλήλους. Θα χρησιμοποιηθεί ως εργαλείο τρομοκράτησης και πειθάρχησης των εργαζόμενων, εντατικοποίησης της εργασίας, μισθολογικών μειώσεων, υποχρεωτικών μετακινήσεων, ακόμα και απολύσεων. Παράλληλα, θα παίξει κομβικό ρόλο στη διαδικασία οικοδόμησης του «επιτελικού κράτους», ενός κράτους «μικρού» για το λαό και τις ανάγκες του, αλλά πολύ μεγάλου και γενναιόδωρου για τα επιχειρηματικά συμφέρονται και τα καπιταλιστικά κέρδη.
Οι εργαζόμενοι, με τη συλλογική και αποφασιστική στάση τους, μπορούν να χαλάσουν και αυτά τα σχέδια της κυβέρνησης. Συνεχίζουμε ακόμα πιο δυναμικά την απεργία/αποχή που επαναπροκήρυξε η ΑΔΕΔΥ και οι Ομοσπονδίες.
Η καθολική συμμετοχή στην απεργία/αποχή θα υποχρεώσει να ακυρωθεί  ως κριτήριο η συμμετοχή στην αξιολόγηση για τις επόμενες κρίσεις – αν και όποτε γίνουν, καθώς μέχρι τώρα βλέπουμε μόνο αυθαίρετες τοποθετήσεις προϊσταμένων, οι οποίοι καλούνται  μάλιστα να αξιολογήσουν. Η μεγάλη συμμετοχή στην απεργία/αποχή σημαίνει ότι δε θα υπάρχουν αρκετοί υποψήφιοι για στελέχη αν δεν παρθεί πίσω το μέτρο.
Καλούνται τα στελέχη να μείνουν στην ίδια πλευρά με όλους τους εργαζόμενους στο δημόσιο και να υπερασπίσουμε όλοι μαζί την εργασία και το δημόσιο στην υπηρεσία του λαού. Άλλωστε κανένας δεν έχει δικαίωμα να επικαλεστεί τη «σωτηρία» της θέσης του, πατώντας πάνω στη δουλειά και τα δικαιώματα των άλλων και καταστρέφοντας την κοινή βάση όλων μας. ΚΑΝΕΝΑΣ απεργοσπάστης, «εφιάλτης» να μη βρεθεί για να υλοποιήσει το καταστροφικό για όλους σχέδιο της κυβέρνησης – ΕΕ – κεφαλαίου και της αντιπολίτευσης. Μόνο η συνέχιση με τον ίδιο μαζικό τρόπο της απεργίας/αποχής κατοχυρώνει τη θέση όλων μας.
► Οι εργαζόμενοι να πάρουν την τύχη στα χέρια τους. Να προχωρήσουμε σε συλλογικές διαδικασίες και πρωτοβουλίες για την επιτυχία της απεργίας/αποχής σε κάθε εργασιακό χώρο στο δημόσιο.
 Με γενικές συνελεύσεις και συλλογικές αποφάσεις, με δημιουργία επιτροπών αγώνα, με συγκεντρώσεις παντού, με κάλεσμα σε όλα τα στελέχη να μην διαχωριστούν από τους άλλους εργαζόμενους, αλλά και με αποδοκιμασία και «απονομιμοποίηση» των στελεχών που θα τολμήσουν να γίνουν οι «πρόθυμοι», μπορεί να πυροδοτηθεί ένα ζωντανό και αποφασιστικό ρεύμα αγώνα σε κάθε υπηρεσία και χώρο δουλειάς.
► Η καθολική αντίσταση στην αξιολόγηση και η ήττα της κυβέρνησης να γίνει η απαρχή για μια επανεκκίνηση των αγώνων. Ξέρουμε ότι τίποτα δεν πρόκειται να σταματήσει αν δεν ξαναβγούμε οι εργαζόμενοι στο δρόμο, αν δεν εμποδίσουμε την εφαρμογή των μέτρων και δεν αμφισβητήσουμε το συνολικό καταστροφικό σχέδιο για το λαό, αν δε σπάσουμε τα δεσμά του χρέους και τα σχέδια της ΕΕ και του κεφαλαίου.
Να απαντήσουμε επιθετικά με απεργία και συγκεντρώσεις, καταλήψεις με την έναρξη του χρονοδιαγράμματος  εφαρμογής της αξιολόγησης.
Με ΓΣ να αποφασίσουμε ένα νέο απεργιακό σχέδιο κλιμακώνοντας με 48ωρη απεργία αντεπίθεσης με προοπτική και συνέχεια για να μη φτάσουν ποτέ σε ψήφιση και να μην περάσουν τα 113 προαπαιτούμενα, την ανατροπή της επίθεσης.
Να διεκδικήσουμε μόνιμες προσλήψεις, σταθερή δουλειά, αναπλήρωση των απωλειών (ξεπάγωμα των κλιμακίων, δώρα κλπ), μείωση του εργάσιμου χρόνου, σταμάτημα των ιδιωτικοποιήσεων και της φοροληστείας  του λαού – να πληρώσει το κεφάλαιο, κρατική χρηματοδότηση δημόσιας υγείας, παιδείας, κοινωνικής ασφάλισης για ένα δημόσιο στην υπηρεσία των λαϊκών αναγκών.

Τετάρτη 20 Σεπτεμβρίου 2017

ΑΔΕΔΥ Γνωμοδοτικό Σημείωμα για την τροπολογία για την αξιολόγηση

ΓΝΩΜΟΔΟΤΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ
Ι. Επί του ερωτήματος. 

Μου ζητήθηκε να γνωμοδοτήσω επί του κάτωθι ερωτήματος:
«Μπορεί η συμμετοχή υπαλλήλου στην νομίμως προκηρυχθείσα απεργιακή κινητοποίηση της ΑΔΕΔΥ από κάθε διαδικασία αξιολόγησης, να εκληφθεί ως «μη εκπλήρωση της υποχρέωσης αξιολόγησης, η οποία αποστερεί από τους υπαλλήλους την δυνατότητα συμμετοχής σε διαδικασίες επιλογής και τοποθέτησης προϊσταμένων, σύμφωνα με τις διατάξεις του ν. 3528/2007 και του ν. 3584/2007 ή σύμφωνα με άλλες γενικές ή ειδικές διατάξεις«; Ομοίως, μπορεί η μη ύπαρξη «βεβαίωσης τήρησης των υποχρεώσεων για συμμετοχή στην διαδικασία αξιολόγησης» να αποτελέσει προϋπόθεση για την συμμετοχή υπαλλήλου σε διαδικασίες επιλογής και τοποθέτησης προϊσταμένων, όταν η μη εκπλήρωση των ως άνω υποχρεώσεων, οφείλεται σε συμμετοχή στην ως άνω νόμιμα προκηρυχθείσα απεργία;»

ΙΙ. Επί των εφαρμοστέων διατάξεων.

1] Το νομικό πλαίσιο, που διέπει το δικαίωμα της απεργίας. Η αποχή από συγκεκριμένα καθήκοντα, ως μορφή λευκής απεργίας.
Σύμφωνα με το άρ. 23 του Συντάγματος,
«1. Το Κράτος λαμβάνει τα προσήκοντα μέτρα για την διασφάλιση της συνδικαλιστικής ελευθερίας και την ανεμπόδιστη άσκηση των συναφών με αυτήν δικαιωμάτων, εναντίον κάθε προσβολής του, μέσα στα όρια του νόμου. 2. Η απεργία αποτελεί δικαίωμα και ασκείται από τις νόμιμα συστημένες συνδικαλιστικές οργανώσεις για την διαφύλαξη και προαγωγή των οικονομικών και εργασιακών γενικά συμφερόντων των εργαζομένων. [..]».

Σε πλήρη σύμπνοια προς το Σύνταγμα, το άρ. 19 του ν. 1264/1982 προβλέπει «1. Η απεργία αποτελεί δικαίωμα των εργαζομένων που ασκείται από τις συνδικαλιστικές οργανώσεις α) ως μέσο για τη διαφύλαξη και προαγωγή των οικονομικών εργασιακών συνδικαλιστικών και ασφαλιστικών συμφερόντων των εργαζομένων και ως εκδήλωση αλληλεγγύης για τους αυτούς σκοπούς [..]».

Μεταξύ των μορφών απεργίας, που αναγνωρίζονται και προστατεύονται από το Σύνταγμα και τον νόμο είναι και η μορφή της λευκής ή αφανούς απεργίας. Η λευκή ή αφανής απεργία δεν συνίσταται κατ’ αρχήν στην πλήρη αποχή από την εργασία, αλλά στη μετάβαση και παραμονή στον τόπο αυτής, καθ’ όλο τον κανονικό χρόνο και στην παροχή της εργασίας, με μείωση όμως του ρυθμού και της ποσότητας απόδοσης αυτής. Η λευκή ή αφανής απεργία στην κλασική της μορφή μπορεί να εκδηλωθεί με διάφορες μορφές, όπως η επιβράδυνση του ρυθμού εργασίας και η συνεπεία αυτού μείωση της αποδοτικότητάς της, η επίδειξη υπερβολικού πλην όμως φαινομενικού ζήλου, η σχολαστική τήρηση των διάφορων κανονισμών και τυπικών διατυπώσεων της εργασίας, ώστε να δημιουργούνται δυσχέρειες και μείωση της αποδοτικότητας καθώς και η σύντομη διακοπή της εργασίας, χωρίς εγκατάλειψη του χώρου εργασίας. Μορφή απεργίας αποτελεί και η αποχή των εργαζομένων από συγκεκριμένες δραστηριότητες, όπως εν προκειμένω η αποχή από κάθε διαδικασία αξιολόγησης, όπως έχει προκηρυχθεί (ad hoc Εφ. Αθηνών 4843/2014, Μ.Π. Αθηνών 2395/2014). 

Η λευκή απεργία αποτελεί νόμιμη μορφή απεργίας, με κάποιες ιδιομορφίες σε σχέση με την κλασική μορφή. Στη λευκή απεργία οι απεργοί προσέρχονται στην επιχείρηση, προσφέρουν όμως εργασία μειωμένης ποσότητας ή απέχουν από συγκεκριμένες δραστηριότητες. Και στην περίπτωση αυτή, όμως, υπάρχει το στοιχείο της αποχής, που αποτελεί το κύριο χαρακτηριστικό της απεργίας. Το δικαίωμα της λευκής απεργίας νομίμως μπορεί να ασκηθεί και στο Δημόσιο, αφού κάτι τέτοιο έχει επισήμως αναγνωριστεί τόσο από την νομολογία όσο και από σειρά εγγράφων των αρμοδίων Υπουργείων.

Έτσι, με τις Εφ. Αθηνών 8384/79 και 8272/89 αλλά και με την Μ.Π. Αθηνών 920/1983 κρίθηκε, ότι η μείωση της απόδοσης των εργαζομένων (ποσοτική ή ποιοτική) ή η επιβράδυνση του ρυθμού της εργασίας -λευκή απεργία- αποτελεί μορφή απεργίας. Συνεπώς, η αποχή από ορισμένα καθήκοντα συνεπάγεται ποσοτική μείωση της απόδοσης, η οποία, κατά τα ανωτέρω, αποτελεί μορφή απεργίας.

Η νομιμότητα της λευκής απεργίας στο Δημόσιο έχει ομοίως νομολογηθεί ομοίως με την  Μ.Π. Θεσ/νίκης 344Ν/1989, η οποία έκρινε: «Σύμφωνα με τη γνώμη που επικρατεί στη νομική επιστήμη, ως απεργία χαρακτηρίζεται η από κοινού και προσχεδιασμένη αναστολή της παροχής εργασίας ικανού αριθμού εργαζομένων, που είτε ασκούν ορισμένο επάγγελμα είτε  απασχολούνται σε μια επιχείρηση, προς αγωνιστικό σκοπό και με την πρόθεση συνεχίσεως της εργασίας μετά την επίτευξη του σκοπού αυτού ή τη λήξη του απεργιακού αγώνα (βλ. και Ι. Καποδίστρια, Ερμ. ΑΚ άρθρο 652 αριθμ. 65 όπου και παραπομπές). Επίσης, σύμφωνα τόσο με την κρατούσα νομολογία, όσο και με την άποψη μέρους της νομικής επιστήμης, που το δικαστήριο τούτο θεωρεί και ως ορθή, απεργία αποτελεί και η λεγόμενη «λευκή απεργία», κατά την οποία οι απεργοί δεν απέχουν από την εργασία τους, παρέχουν όμως εργασία μειωμένης ποσότητος (βλ. Εφ. Αθ. 8092/83 ΔΕΝ 1984. 667, Εφ. Αθ. 8272/80 ΔΕΝ 1981.354 Γ. ΛΕΒΕΝΤΗ» «Εργατική Νομοθεσία» οπ. π. υπ` αριθμ. 19 αριθμ. 20-22 σελ. 296 επ.). […] . Επίσης η νομιμότητα της λευκής απεργίας προκύπτει έμμεσα και από το άρθρο 18 παράγρ. 2 Ν. 3239/55 που ορίζει ότι κατά τη διάρκεια της διαιτητικής διαδικασίας και για χρονικό διάστημα 45 ή 60 ημερών απαγορεύεται κάθε προσπάθεια των ενδιαφερομένων να εκβιάσουν ευνοϊκή γι’ αυτούς λύση της συλλογικής διαφοράς «δια διακοπής της εργασίας ή καταφανούς μειώσεως της αποδόσεως της εργασίας» (βλ. Γ. Λεβεντή όπ.π. με παραπομπές και νομολογία)»

Αντίστοιχα, η Δ. Εφ. Πειραιώς 486/1995 έκρινε «Κατά τη διάταξη του άρθρου 23 παρ. 2 του Συντάγματος σε συνδυασμό με τη διάταξη του άρθρου 19 παρ. 1 εδάφιο α` του ν. 1264/1982, απεργία είναι η συλλογική αποχή των μισθωτών από την εργασία, η οποία αποφασίζεται και κηρύσσεται από τις νόμιμα συστημένες συνδικαλιστικές οργανώσεις τους με σκοπό τη διαφύλαξη και προαγωγή των οικονομικών, εργασιακών, συνδικαλιστικών και ασφαλιστικών συμφερόντων των εργαζομένων και ως εκδήλωση αλληλεγγύης για τους ίδιους σκοπούς. Ενόψει τούτων, κάθε συλλογική αγωνιστική αποχή εργαζομένων από την εργασία τούς, η οποία συγκεντρώνει τα παραπάνω στοιχεία, αποτελεί απεργία. Περαιτέρω, μορφή απεργίας αποτελεί και εκείνη κατά την οποία οι εργαζόμενοι από κοινού συμφωνούν να μειώσουν την αποδοτικότητα της εργασίας προς διαφύλαξη και προαγωγή των οικονομικών εργασιακών εν γένει συμφερόντων των εργαζομένων (λευκή απεργία). Επομένως, η μη διόρθωση και η μη κατάθεση, ως εκ τούτου, εμπροθέσμως από τους αρμοδίους προς βαθμολόγηση καθηγητές της βαθμολογίας των γραπτών δοκιμίων των μαθητών εντός της προβλεπόμενης από το 4 προαναφερθέν άρθρο 39 παρ. 5 του Π. Δ/τος 294/1979 πενθήμερης προθεσμίας από του πέρατος της δοκιμασίας κάθε μαθήματος, αποτελεί μορφή απεργίας με την έννοια της μειώσεως της αποδοτικότητας της εργασίας. Και τούτο, διότι, η διακοπή της εργασίας αντί να είναι τοποθετημένη εντός του χρόνου πραγματοποιείται κατά τρόπο έμμεσο δια της ηθελημένης επιβραδύνσεως της εργασίας και της εν γένει μειώσεως της αποδόσεως αυτής. Η άποψη, ότι η ανωτέρω εκδήλωση αποτελεί μορφή απεργίας, με την προεκτεθείσα έννοια της μειώσεως της αποδοτικότητας της εργασίας, ευρίσκει έρεισμα και στο άρθρο 20 παρ. 1 του ν. 1264/1982, όπου η ολιγόωρη στάση εργασίας εξομοιώνεται προς απεργία. Συνεπώς, εφόσον η στάση εργασίας είναι και αυτή απεργία διαφέρουσα εκείνης μόνον ως προς το χρόνο διακοπής της εργασίας, συνέπεται ότι και η ηθελημένη μείωση της αποδοτικότητας της εργασίας ταυτίζεται στην ουσία προς τη στάση εργασίας, αφού εμπεριέχει κατ` ανάγκη και μείωση του χρόνου απασχολήσεως (πρβλ. Ε.Α. 6384/1979). Η αποχή των αιτούντων από τη μη διόρθωση και μη κατάθεση εμπροθέσμως της βαθμολογίας των γραπτών δοκιμίων των μαθητών, Γ` τριμήνου 1990, έγινε συλλογικά και με αγωνιστικό σκοπό, αφού η μέθοδος αυτή επιλέχθηκε ως μορφή εκ δηλώσεως της κηρυχθείσης απεργιακής κινητοποιήσεως με θεσμικά και οικονομικά αιτήματα του κλάδου των εκπαιδευτικών, η οποία αποφασίσθηκε, στις 16.5.1990, από τη Γενική Συνέλευση της συνδικαλιστικής οργανώσεως της ΟΛΜΕ, στην οποία ανήκουν και οι αιτούντες (βλ. την, από 18.5.1990, έγγραφα γνωστοποίηση της ΟΛΜΕ προς τους αρμοδίους Υπουργούς Προεδρίας, Οικονομικών, Παιδείας και Θρησκευμάτων και τα υπ’ αριθμ. 12 και 13/18.5.1990 ενημερωτικά έγγραφα του Δ.Σ. της ΟΛΜΕ, με τα οποία παρέχονται οδηγίες στους καθηγητές για την υλοποίηση του απεργιακού προγράμματος και ειδικότερα διευκρινίζεται η διαδικασία για τη μη διόρθωση των γραπτών δοκιμίων), η εκδήλωση δε αυτή, συγκεντρώνοντας όλα τα εννοιολογικά στοιχεία της απεργίας, αποτελεί, κατά τα προεκτεθέντα, μορφή απεργίας, με την έννοια της μειώσεως της αποδοτικότητας της εργασίας, διότι, όπως προαναφέρθηκε, η διακοπή της εργασίας αντί να είναι τοποθετημένη εντός του χρόνου πραγματοποιείται κατά τρόπο έμμεσο δια της ηθελημένης επιβραδύνσεως της εργασίας και της εν γένει μειώσεως της αποδόσεως αυτής». Αντιστοίχου περιεχομένου ήταν και η Δ. Πρ. Θεσ/νίκης 1238/1995 αλλά και η Δ. Πρ. Σύρου 2/1992 αποφάσεις.

Αναγνωρίζοντας την λευκή απεργία ως νόμιμη μορφή απεργιακής κινητοποίησης, το ίδιο το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, εξέδωσε την υπ’ αριθμόν 2038978/4420/0022/14-06-1990 εγκύκλιό του, στην οποία αναφέρεται: «1. Σύμφωνα με τη νομολογία (8384/79 και 8272/89 αποφάσεις του Εφετείου Αθηνών και 920/1983 του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών) η μείωση της απόδοσης των εργαζομένων (ποσοτική ή ποιοτική) ή η επιβράδυνση του ρυθμού της εργασίας – λευκή απεργία- αποτελεί μορφή απεργίας. Συνεπώς η αποχή των εκπαιδευτικών από ορισμένα καθήκοντα τους, συνεπάγεται ποσοτική μείωση της απόδοσης τους, η οποία κατά τα ανωτέρω, αποτελεί μορφή απεργίας, τη λευκή απεργία (βλ. σχετικώς και ΔΙΚΠΡ/Φ9/2741/7072/3.9.86 και ΔΙΚΠΡ/ Φ9 /241 /11026/ 23.10.85 έγγραφα του Υπουργείου Προεδρίας Κυβερνήσεως)». Αντίστοιχου περιεχομένου είναι και οι υπ’ αριθμόν ΔΙΚΠΡ/Φ9/2741/7072/3.9.86 και ΔΙΚΠΡ/Φ9/241/11026/23.10.85 εγκύκλιοι του Υπουργείου Προεδρίας Κυβερνήσεως.

Εκ των ανωτέρω συνάγεται, ότι η αποχή από συγκεκριμένα καθήκοντα, όπως εν προκειμένω, έχει πλήρως αναγνωριστεί (τόσο δικαστικά όσο και διοικητικά) ως νόμιμη μορφή απεργιακής κινητοποίησης και στον χώρο του Δημοσίου.

2] Η συμμετοχή στην ως άνω απεργιακή κινητοποίηση. Συνέπειες για τους εργαζόμενους.

Όπως και ανωτέρω εκτέθηκε, η απεργία (σε οποιαδήποτε μορφή της) αποτελεί δικαίωμα των εργαζομένων, που ασκείται από τα συλλογικά όργανα αυτών, ήτοι από τις νομίμως συστημένες συνδικαλιστικές οργανώσεις. Το δικαίωμα αυτό αναγνωρίζεται και προστατεύεται πλήρως τόσο από το Σύνταγμα όσο και από υπερεθνικά-κοινοτικά νομοθετήματα.
Έτσι το δικαίωμα της απεργίας κατοχυρώνεται, στα πλαίσια της κοινής αγοράς, στο άρθρο 131 του Κοινοτικού Χάρτη των Θεμελιωδών Κοινωνικών Δικαιωμάτων των Εργαζομένων του 1989 ενώ σε διεθνές επίπεδο διασφαλίζεται μέσω της υπ’ αριθμόν 87/1948 Διεθνούς Συμβάσεως Εργασίας (για τη συνδικαλιστική ελευθερία και την προστασία του δικαιώματος οργάνωσης, κυρωθείσα στην Ελλάδα με το ν. δ. 4204/1961).
Σύμφωνα με το άρθρο 46 του Κώδικα Κατάστασης Δημόσιων Πολιτικών Διοικητικών και Υπαλλήλων και Υπαλλήλων ΝΠΔΔ (ν.3528/2007) αναγνωρίζεται και προστατεύεται αφενός η συνδικαλιστική ελευθερία των Δημοσίων Υπαλλήλων και αφετέρου το δικαίωμα απεργίας αυτών. Συγκεκριμένα, το ως άνω άρθρο προβλέπει: «Συνδικαλιστική ελευθερία και δικαίωμα απεργίας 1. Η συνδικαλιστική ελευθερία και η ανεμπόδιστη άσκηση των συναφών με αυτήν δικαιωμάτων διασφαλίζονται στους υπαλλήλους. 2. Οι υπάλληλοι μπορούν ελεύθερα να ιδρύουν συνδικαλιστικές οργανώσεις, να γίνονται μέλη τους και να ασκούν τα συνδικαλιστικά τους δικαιώματα. 3. Η απεργία αποτελεί δικαίωμα των υπαλλήλων και ασκείται από τις συνδικαλιστικές τους οργανώσεις ως μέσο για τη διασφάλιση και προαγωγή των οικονομικών, εργασιακών, συνδικαλιστικών, κοινωνικών και ασφαλιστικών συμφερόντων τους και ως εκδήλωση αλληλεγγύης προς άλλους εργαζόμενους για τους αυτούς σκοπούς. Το δικαίωμα της απεργίας ασκείται σύμφωνα με τις διατάξεις του νόμου που το ρυθμίζει. 4. Οι συνδικαλιστικές οργανώσεις έχουν δικαίωμα να διαπραγματεύονται με τις αρμόδιες αρχές για τους όρους, την αμοιβή και τις συνθήκες εργασίας των μελών τους».

Τόσο από την ίδια την συνταγματική αλλά και υπερνομοθετική αναγνώριση του δικαιώματος της απεργίας όσο και από την ρητή διατύπωση του άρθρου 46 του ν.3528/2007 προκύπτει με σαφήνεια, ότι η συμμετοχή σε απεργία, οποιασδήποτε μορφής, συνιστά δικαίωμα του εργαζομένου, προστατεύεται πλήρως από την έννομη τάξη και σε καμία περίπτωση η άσκηση ενός νομίμου δικαιώματος δεν μπορεί να ερμηνευτεί ως πειθαρχικό παράπτωμα ή να συνδεθεί έμμεσα ή άμεσα με την επιβολή οποιουδήποτε δυσμενούς διοικητικού ή άλλη μορφής μέτρου εις βάρος του υπαλλήλου, καθώς κάτι τέτοιο, θα έπληττε καίρια τον πυρήνα του δικαιώματος της απεργίας, συνιστώντας μάλιστα απαγορευμένη κατά τον ν. 1264/1982 ανταπεργία.

Ως ανταπεργία νοείται κάθε συλλογικό μέτρο, το οποίο λαμβάνει ο εργοδότης, που είτε εκφράζεται με άμεσες είτε με υποκρυπτόμενες συμπεριφορές, όπως η θέση σε διαθεσιμότητα ή η καταγγελία της συμβάσεως εργασίας, υπό την αίρεση της αποδοχής των όρων, που επιβάλλει ο εργοδότης ή η επιβολή πειθαρχικών κυρώσεων  και αποσκοπεί στο να εξαναγκαστούν οι απεργοί να παραιτηθούν από τις διεκδικήσεις τους και να απόσχουν από αγωνιστικά μέτρα (Λ. Ντάσιου Εργατικό Δικονομικό Δίκαιο Τόμος Β/ΙΙ σελ. 1003). Η ανταπεργία γενικά απαγορεύεται σύμφωνα με το άρ. 22 παρ.2 του ν. 1264/1982, χωρίς διακρίσεις είτε πρόκειται περί φανερής είτε περί υποκρυπτόμενης ανταπεργίας, έχει εφαρμογή η απαγορευτική διάταξη του άρ. 22 παρ. 2 του ν. 1264/1982.

Η παράβαση κάθε απαγορευτικής διάταξης, όπως αυτή του άρ. 22 παρ.2 του             ν. 1264/1982 καθιστά άκυρη την επιχειρούμενη δικαιοπραξία, σύμφωνα με το άρ. 174 Α.Κ., ο οποίος είναι κανόνας δημόσιας τάξεως. Άκυρη είναι επίσης, οποιαδήποτε άλλη δικαιοπραξία, που τυχόν ήθελε επινοήσει ο εργοδότης, προκειμένου να καταστρατηγήσει την απαγορευτική διάταξη ακόμα και εάν αυτή έχει νομιμοφάνεια, όπως π.χ. στην περίπτωση της ομαδικής θέσεως σε διαθεσιμότητα ή σε αργία των μισθωτών για πειθαρχικά παραπτώματα (Λ.Ντάσιου ο.α. σελ. 1004). Ομοίως, εφαρμοστέες τυγχάνουν οι ποινικές διατάξεις του          ν. 1264/1982 (άρ. 23 παρ.1 σε συνδυασμό προς το άρ. 14 παρ.2) για παρακώλυση άσκησης συνδικαλιστικών δικαιωμάτων .

Σημειώνεται, ότι, σύμφωνα με την νομολογία, μέχρι την αμετάκλητη δικαστική κρίση μιας απεργιακής κινητοποιήσεως από το αρμόδιο Δικαστήριο, αυτή διατηρεί το τεκμήριο της νομιμότητας, το οποίο καλύπτει τους απεργούς υπαλλήλους και συνεπεία αυτού καμία δυσμενής έννομη συνέπεια δεν μπορεί να απειληθεί ή να επιβληθεί εις βάρος τους εξαιτίας της συμμετοχής τους στην φέρουσα το τεκμήριο νομιμότητας απεργιακή κινητοποίηση (βλ. Ολ. Α.Π. 27/2004, στην οποία γίνεται αναφορά στο τεκμήριο της νομιμότητας, καθώς και 45/2012 Μ.Π. Ρόδου, 1124/2011 Μ.Π.Α., 3470/2012 Μ.Π. Θεσ/νίκης, 8492/2013 Μ.Π. Θεσ/νίκης, 1706/2012 Εφ. Αθηνών). Άμεση συνέπεια του τεκμηρίου της νομιμότητας της απεργιακής κινητοποίησης αλλά και του γεγονότος, ότι καθιερώνεται αποκλειστικός τρόπος κρίσης του νομίμου ή μη χαρακτήρα αυτής, δεν μπορεί το κύρος μίας απεργίας να κριθεί παρεμπιπτόντως και σε καμία περίπτωση, δεν μπορεί να κριθεί δικαστικά.  

ΙΙΙ. Επί της απάντησης, που αρμόζει στο ερώτημα, που ετέθη.

Συνεπεία των ανωτέρω είναι προφανές, ότι οποιαδήποτε έμμεση ή άμεση δυσμενής διοικητική συνέπεια ή μέτρο ή διάκριση στην υπηρεσιακή κατάσταση εις βάρος των απεργών δημοσίων υπαλλήλων, εξαιτίας της συμμετοχής τους σε νομίμως κηρυχθείσα απεργιακή κινητοποίηση, είναι αντίθετη τόσο προς το Σύνταγμα όσο και προς τις εθνικές και υπερνομοθετικές διατάξεις, που προστατεύουν το δικαίωμα της απεργίας.

Η απάντηση, συνεπώς, που αρμόζει στο ερώτημα, που ετέθη είναι, ότι η μη εκπλήρωση της «υποχρέωσης αξιολόγησης», όταν οφείλεται σε συμμετοχή σε νομίμως προκηρυχθείσα απεργία δεν μπορεί να αποτελεί λόγο αποστέρησης από τους υπαλλήλους της δυνατότητας συμμετοχής σε διαδικασίες επιλογής και τοποθέτησης προϊσταμένων, σύμφωνα με τις διατάξεις του ν. 3528/2007 και του ν. 3584/2007 ή σύμφωνα με άλλες γενικές ή ειδικές διατάξεις. Ομοίως, εάν δεν μπορεί να βεβαιωθεί η τήρηση των υποχρεώσεων για συμμετοχή στην διαδικασία αξιολόγησης, για λόγους, που συνδέονται με συμμετοχή σε νομίμως προκηρυχθείσα απεργία, αυτό δεν μπορεί να αποτελέσει εμπόδιο για την συμμετοχή υπαλλήλου σε διαδικασίες επιλογής και τοποθέτησης προϊσταμένων ή να επιφέρει οποιαδήποτε μορφή δυσμενούς (διοικητικής ή άλλης φύσεως) συνέπεια εις βάρος του.

Αθήνα, 15 Σεπτεμβρίου 2017

Με εκτίμηση,
Μαρία –Μαγδαληνή Τσίπρα, Δικηγόρος