ΑΠΟ ΣΥΛΛΟΓΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ ΜΟΛΑΩΝ

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ ΜΟΛΑΩΝ

& Κ.Υ. ΝΕΑΠΟΛΗΣ

                                                          Μολάοι 24-2-2014

                                          Α.Π. 9

ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΤΗΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΔΙΩΞΗΣ ΤΗΣ ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΥ Δ.Σ. ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΜΑΣ

Η βιομηχανία διώξεων που έχει στηθεί απο το μνημονιακό καθεστώς με σκοπό τον “αποκεφαλισμό” κάθε αγωνιστή, που συμμετέχει και πρωτοστατεί στους αγώνες για την υπεράσπιση των  κοινωνικών δικαιωμάτων και αγαθών συνεχίζεται.  Μετά τη συνδικαλιστική δίωξη της Προέδρου των Δασκάλων στην περιοχής μας, σειρά έχει η Αντιπρόεδρος του Συλλόγου εργαζομένων του Νοσοκομείου Μολάων.

Η Αντιπρόεδρος του Δ.Σ. του Συλλόγου Εργαζομένων του Νοσοκομείου μας, ιδρυτικό και συντονιστικό μέλος της Επιτροπής Πολιτών για την υγεία στην περιοχή μας, πρωτοστατεί τα τελευταία τρία χρόνια, στους αγώνες ενάντια σε κάθε επίθεση στο χώρο της υγείας και παλεύει μέσα και έξω απο το νοσοκομείο για τη στήριξη του Νοσοκομείου Μολάων. Μέσα στο νοσοκομείο παλεύει, για τη στήριξή του, δουλεύοντας ατελείωτες ώρες πέραν του ωραρίου της, χωρίς καμμία αμοιβή, ενώ έξω συντονίζει και συμμετέχει σε ενημερωτικές δράσεις που αφορούν στις εξελίξεις στα θέματα της υγείας και ειδικότερα σε ότι αφορά στη λειτουργία του Νοσοκομείο μας.

Στα πλαίσια της προσπάθειας “των σωτήρων μας” να ξεπουλήσουν τα πάντα σε τιμή ευκαιρίας, χωρίς να υπάρχουν αντιδράσεις, έχουν εξαπολύσει ένα κυνήγι μαγισσών στους χώρους δουλειάς, ψηφίζοντας και τους ανάλογους νόμους, για να τσακίσουν κάθε αγωνιστική φωνή που βγαίνει προς την κοινωνία. Ο πολίτης πρέπει να βλέπει μόνο τηλεόραση, δεν πρέπει να ενημερώνεται απο κανέναν άλλο για τις πραγματικές συνθήκες στα νοσοκομεία και τις δρομολογούμενες εξελίξεις στο χώρο της υγείας, αλλά  κυρίως, δεν πρέπει να αγωνίζεται για να διεκδικεί το δικαίωμά του στο κοινωνικό αγαθό που λέγεται υγεία. Θέλουν εργαζόμενους και πολίτες να σκύβουν το κεφάλι και να δέχονται σιωπηλά την εξαθλίωσή τους.

Μέσα απο τους αγώνες των εργαζομένων του νοσοκομείου μας, σε συστράτευση με την Επιτροπή Πολιτών για την Υγεία και κοινές δράσεις με άλλα Νοσοκομεία και άλλες ομάδες εργαζομένων, η φωνή μας έγινε πολύ δυνατή, έφτασε μέχρι το Υπουργείο και ενόχλησε.

Η νέα Διοίκηση του Γενικού Νοσοκομείου Λακωνίας ανέλαβε να  φιμώσει αυτές τις φωνές.

Σε έλεγχο που “έστησε” συγκεκριμένη ημέρα, κατά την οποία, η Διοίκηση γνώριζε ότι απουσίαζαν με αναρρωτική άδεια οι υπεύθυνοι υπάλληλοι, η Διοίκηση κάλεσε την Αντιπρόεδρο του Συλλόγου με την ιδιότητά της ως Προϊσταμένης του Οικονομικού Τμήματος να παραδώσει στοιχεία.

Η Αντιπρόεδρος “τόλμησε”, ως όφειλε, να ζητήσει απο τη Διοίκηση την απόφαση που διατάσσει τον έλεγχο (δεν της την έδωσαν ποτέ) και επίσης ενημέρωσε ότι  εν απουσία των υπαλλήλων, σεβόμενη την ιεραρχία, την αρχή της καλής πίστης,της χρηστής διοίκησης αλλά και την προσωπικότητα των συναδέλφων της, παρά την καλή της πρόθεση να βοηθήσει, ο έλεγχος θα πρέπει να οριστεί σε ημέρα που θα βρίσκονται οι υπεύθυνοι υπάλληλοι στην υπηρεσία.

Εξαιτίας αυτού, η Αντιπρόεδρος του Συλλόγου μας, διώκεται με τις “στημένες” κατηγορίες της παράβασης υπαλληλικού καθήκοντος, σοβαρή απείθεια και άρνηση ή παρέλκυση υπηρεσίας.  Παράλληλα παύεται απο τα καθήκοντα της Προϊσταμένης Διεύθυνσης και Οικονομικού και μετακινείται στο Νοσοκομείο της Σπάρτης, 70 χιλιόμετρα μακρυά απο το Νοσοκομείο Μολάων για να τελειώνουν μια και καλή.

Η δίωξή της ήταν προσχεδιασμένη και μεθοδευμένη, καθώς ο νέος Αναπληρωτής Διοικητής Παναγόπουλος Δημήτρης, πτυχιούχος ΚΑΤΕΕ Τουριστικών Επαγγελμάτων, απο την πρώτη κιόλας μέρα που ανέλαβε καθήκοντα στο τέλος Δεκεμβρίου 2013, καταδείκνυε επιθετικότητα, απροθυμία συνεργασίας μαζί της και την παραγκώνιζε στα καθήκοντά της. 

Με τη μετακίνηση της συναδέλφου Αντιπροέδρου στη Σπάρτη και μετά την τελυταία αποχώρηση, λόγω εγκυμοσύνης, της υπαλλήλου του Λογιστηρίου, δεν υπάρχει κανένας υπάλληλος που να γνωρίζει το οικονομικό αντικείμενο στο Νοσοκομείο με τραγικές συνέπειες για τη λειτουργία του. Μήπως, παράλληλα, ο στόχος του αναπληρωτή Διοικητή είναι και το Νοσοκομείο; Το Νοσοκομείο ήταν η πρώτη φορά που τον Ιανουάριο 2014 δεν κατάφερε, με ευθύνη του αναπλ. Διοικητή να ανταποκριθεί στις διοικητικές του υποχρεώσεις στο Υπουργείο και το ίδιο θα συμβεί και τον τρέχοντα μήνα.

Όλες αυτές οι ενέργειες της Διοίκησης, είναι αυθαίρετες, παράνομες και καταχρηστικές και ειδικότερα η μετακίνηση της Αντιπροέδρου του Συλλλόγου παραβαίνει κατάφωρα το άρθρο 14 παρ. 9, του ν. 1264/1982 και έχει ζητηθεί, ήδη, τόσο απο το Σύλλογό μας όσο και απο την ΠΟΕΔΗΝ, η άμεση ανάκλησή τους.

Η δίωξή της συναδέλφου είναι ξεκάθαρα συνδικαλιστική, με στόχο τη φίμωση και τρομοκράτηση της ίδιας αλλά και όλων των εργαζομένων, την επιβολή της υποταγής στις αυθαιρεσίες της διοίκησης και την ανεμπόδιστη εφαρμογή των βάρβαρων πολιτικών τους για τη τελική διάλυση της δημόσιας υγείας.

ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΜΕ ΣΤΑΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΑΠΟ 7π.μ - 10π.μ. ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ ΣΤΙΣ 25/2/2014

ΚΑΤΑΓΓΕΛΟΥΜΕ ΤΗ  ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΔΙΩΞΗ ΤΗΣ ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΟΥ Δ.Σ. ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ

ΚΑΛΟΥΜΕ ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΚΑΙ ΤΗΝ 6η ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΗ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΝΑ ΠΑΡΕΜΒΟΥΝ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ Η ΔΙΩΞΗ, ΝΑ ΑΝΑΚΛΗΘΟΥΝ ΟΙ ΠΑΡΑΝΟΜΕΣ  ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΗΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΚΑΙ ΝΑ ΤΗΡΗΘΕΙ Η ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑ.

ΔΗΛΩΝΟΥΜΕ ΟΤΙ ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΜΑΣ ΓΙΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΑΓΑΘΑ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑΙΟΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ. ΘΑ ΜΑΣ ΒΡΙΣΚΟΥΝ ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΟΥΣ ΜΕΣΑ ΚΑΙ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ.  ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΣΤΗΝ ΥΓΕΙΑ, ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ, ΤΟΥΣ ΑΓΡΟΤΕΣ, ΤΟΥΣ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΕΣ, ΤΟΥΣ ΑΝΕΡΓΟΥΣ ΚΑΙ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ.

                                                                                                                                                 Το Δ.Σ.

ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΑ ΙΜΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΘΛΙΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΥΠΟΚΡΙΤΩΝ

Πηγή: Του Νίκου Μπογιόπουλου - enikos.gr

 Η επέτειος των Ιμίων συνοδεύτηκε – και φέτος – από άθλια καπηλεία. Και από μπόλικη υποκρισία.

Στην κορυφή των πατριδοκάπηλων βρίσκονται τα χιτλεροειδή της «Χρυσής Αυγής» που προσπάθησαν για μια ακόμα φορά να λερώσουν τη μνήμη των τριών παλικαριών που χάθηκαν εκείνο το βράδυ (του υποπλοίαρχου Χριστόδουλου Καραθανάση, του υποπλοίαρχου Παναγιώτη Βλαχάκου και του αρχικελευστή Έκτορα Γιαλοψού) σπεκουλάροντας πάνω στη θυσία τους και αναζητώντας στη μνήμη τους ερείσματα για τον ναζιστικό οχετό τους.

 Όσο για τους υποκριτές είναι εύκολα αναγνωρίσιμοι. Είναι αυτοί που συνεχίζουν να κινούνται απαρέγκλιτα στις ίδιες εκείνες πολιτικές ράγες που σημαδεύτηκαν από τα γεγονότα της 31 Γενάρη του 1996.

Εξηγούμεθα:

Στα Ίμια, το 1996, και ενώ ετίθετο με τον πλέον εκκωφαντικό τρόπο το καθεστώς των «γκρίζων ζωνών» στο Αιγαίο, η ελληνική πολιτική ηγεσία εκστόμισε δια του πρωθυπουργού Σημίτη εκείνο το απίθανο «ευχαριστούμε τις ΗΠΑ»...

Στη Μαδρίτη, ένα χρόνο αργότερα, στο πλαίσιο της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ, η Ελλάδα υπέγραψε μια συμφωνία στην οποία αναγνωρίζονται «νόμιμα και ζωτικά συμφέροντα» της Τουρκίας στο Αιγαίο. Ήταν εκεί που η ελληνική πολιτική ηγεσία είπε, ουσιαστικά, «ευχαριστούμε το ΝΑΤΟ»...

Στο Ελσίνκι, το 1999, η Ελλάδα έβαλε την υπογραφή της κάτω από ένα κείμενο που - κατά παρέκκλιση της θέσης ότι η μόνη διαφορά μεταξύ Αθήνας και Άγκυρας είναι η διευθέτηση της υφαλοκρηπίδας - κάνει λόγο για «εκκρεμείς συνοριακές διαφορές και άλλα συναφή θέματα» μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Ήταν εκεί που η ελληνική πολιτική ηγεσία είπε το «ευχαριστούμε την ΕΕ»...

Ρωτάμε: Τι από όλα αυτά έχει αλλάξει έκτοτε; Ποιο από αυτά τα «ευχαριστώ» που ειπώθηκαν στο φόντο των Ιμίων ανακλήθηκε ή αναιρέθηκε ποτέ στην πράξη;

Ρωτάμε: Ο κ.Σαμαράς, που έχει υπουργό Εξωτερικών τον κ.Βενιζέλο,  συγκυβερνά, ναι ή όχι, με το κόμμα του οποίου ο πρώην αρχηγός, για να δικαιολογήσει την πολιτική του στα Ελληνοτουρκικά, δήλωνε: «Θα μου φαινόταν περίεργο να πετάξει μια σοβαρή χώρα μια ολόκληρη πολιτική στον κάλαθο των αχρήστων, δηλαδή να την υποβαθμίσει, για κάποιες βραχονησίδες»! (σσ: Γ. Παπανδρέου, «Τα Νέα»,  23/10/2000)…

Ρωτάμε: Ο κ.Γιώργος Παπανδρέου, τέσσερα χρόνια μετά από τα Ίμια, δήλωνε ως υπουργός Εξωτερικών (συνέντευξη στους «Ουάσιγκτον Τάιμς», 10/12/2000):  «Η Ελλάδα και οι ΗΠΑ συμμερίζονται κοινές αρχές, κοινούς στόχους, όπως δημοκρατία, ανθρώπινα δικαιώματα, περιφερειακή σταθερότητα». Αυτό ήταν κάτι σαν επανάληψη του «ευχαριστούμε τις ΗΠΑ»; Ναι ή όχι;

Ρωτάμε: Η κυρία Μπακογιάννη, δέκα χρόνια μετά από τα Ίμια (25/04/2006) δήλωνε ως υπουργός Εξωτερικών για τις σχέσεις Ελλάδας – ΗΠΑ: «(...)η μακρά ιστορία και η δυνατή φιλία που συνδέει τις δύο δημοκρατίες μας στηρίζεται σε κοινές αρχές και αξίες, σε κοινούς αγώνες, αλλά και στη συμμετοχή μας στη μεγάλη κοινότητα κρατών του ΝΑΤΟ. Οι στόχοι μας σε μεγάλο βαθμό συμπίπτουν (...)». Αυτό ήταν κάτι σαν επανάληψη του «ευχαριστούμε τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ»; Ναι ή όχι;

Ρωτάμε: Ο κ.Σαμαράς, δεκαεφτά χρόνια μετά από τα Ίμια, δήλωνε στη συνάντησή του με τον Ομπάμα (8/8/2013) στον Λευκό Οίκο: «Κατ' αρχήν, θέλω να πω ότι οι δύο λαοί μας και οι δύο χώρες μας είναι περισσότερο από σύμμαχοι. Όχι μόνο πάλεψαν ο ένας δίπλα στον άλλο σε όλη την ιστορία, πάντα για μια ευγενή αιτία, αλλά λάτρεψαν και υποστήριξαν τις ίδιες αξίες, όπως την ελευθερία, τη δημοκρατία και την ανεξαρτησία». Αυτό ήταν κάτι σαν επανάληψη του «ευχαριστούμε τις ΗΠΑ»; Ναι ή όχι;

Μόνο όποιος δεν θέλει να το δει «δεν το βλέπει»: Η πολιτική του «ευχαριστούμε» αποτελεί την μόνιμη πυξίδα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής. Αυτή είναι η αλήθεια, που φυσικά δεν βρήκε θέση στους «πάγκους» των πατριδέμπορων της μαύρης επετείου. Πρόκειται για μια πολιτική που κάθε άλλο παρά «κατευνάζει» την τουρκική συμπεριφορά και συνεπάγεται μια διαρκή απειλή για τον ελληνικό λαό.

Ο ελληνικός λαός δεν έχει να χωρίσει τίποτα με τον τούρκικο λαό. Αλλά και ο ένας λαός και ο άλλος αποτελούν το άθυρμα σε παιχνίδια συμφερόντων που τα διαχειρίζονται ηγεσίες οι οποίες συναγωνίζονται μεταξύ τους για το πόσο «ευχάριστες» θα είναι απέναντι σε «συμμάχους» και «εταίρους».  

Δεκαοχτώ χρόνια μετά από τα Ίμια (μόνο όποιος δεν θέλει να το δει «δεν το βλέπει»), οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ σφυρίζουν αδιάφορα απέναντι στην Ελλάδα. Οι καλοί μας «σύμμαχοι» συμπεριφέρονται ωσάν να μην έχουν ακόμα… καταλήξει σε ποιόν ανήκουν τα Ίμια! Το ίδιο και η ΕΕ, που παζαρεύει την ένταξη της Τουρκίας στις δομές της (και για την οποία ο Κασιδιάρης δήλωνε στις 29/8/2013: «Η θέση της Χρυσής Αυγής είναι ότι η Ελλάδα πρέπει να παραμείνει στην ΕΕ»).

Κανείς από αυτούς τους υπέροχους «συμμάχους» μας, κανείς από αυτούς τους αξιολάτρευτους «εταίρους» μας, δεν έχει αποκηρύξει (το αντίθετο!) την πολιτική των «γκρίζων ζωνών» της Τουρκίας. Και κανείς τους δεν έχει απαντήσει: Τελικά τα Ίμια τι είναι για τις ΗΠΑ, για το ΝΑΤΟ, για την ΕΕ; Είναι Ίμια; Η’ μήπως είναι… «Καρντάκ»; Κανείς τους! Εντούτοις, αυτοί οι «σύμμαχοι» εξυμνούνται. Αυτοί οι «εταίροι» επαινούνται. Εισπράττουν «ευχαριστώ». Και από τους  υποκριτές και από τους κάπηλους.

Παρεμπιπτόντως: Σε αυτούς που εκείνο το βράδυ ήθελαν να πουλήσουν στον ελληνικό λαό το παραμύθι ότι «πήρε τη σημαία ο αέρας» ανήκουν και εκείνοι που αργότερα πέταξαν κατάμουτρα στον ελληνικό λαό την προστυχιά ότι «όλοι μαζί τα φάγαμε». Καθόλου τυχαίο…

  Άσχετο

Εσείς, στην περίπτωση που ήσασταν  επιφορτισμένοι με το καθήκον της προστασίας του πολίτη, αν είχατε εντοπίσει ένα αυτοκίνητο – οπλοστάσιο, τι θα κάνατε; Θα αρχίζατε να φωνάζετε ότι το εντοπίσατε; Η’ θα παραμένατε σιωπηλοί και εξίσου σιωπηλά θα το παρακολουθούσατε (για όσο διάστημα χρειαζόταν) ώστε να πιάσατε στα πράσα τους «κακούς»;

Εμείς, ομολογούμε, θα κάναμε το δεύτερο. Αλλά, τι είμαστε εμείς; Ούτε τις γνώσεις της Αντιτρομοκρατικής έχουμε. Ούτε την πολιτική εμπειρία του αρμόδιου υπουργού έχουμε. Ούτε την αποφασιστικότητα λαγωνικών κατά του εγκλήματος έχουμε (όπως αυτοί οι ΜΑΤατζήδες που μετέτρεψαν τους γεμάτους από κόσμο και παιδιά σταθμούς του Μετρό το Σάββατο το βράδυ σε ροντέο). Ούτε καν το «καουμπόικο» πάθος της κυρίας Καραμήτρου του MEGA έχουμε…

                                                                          Για την αντιγραφή

                                                                         Δημήτρης  Τουμαράς