Πέμπτη 28 Μαρτίου 2013

ΟΧΙ τέτοιο όχι…



Θύμιος Καλαμούκης
Επειδή ήδη οι ένοχοι προσκυνημένοι Νενέκοι, βγαίνουν σε παράθυρα και πάνελ προσπαθώντας να αποδομήσουν το ΟΧΙ, οφείλουμε εξαρχής να πούμε ότι το ΟΧΙ της Κύπρου, όχι μόνο δεν αποτελεί ήττα, αλλά είναι ένα άριστο μάθημα, για τους λαούς όλης της Ευρώπης, κυρίως όμως του Νότου.

Ήταν ένα άριστο μάθημα για όσους νομίζουν ότι οι λύκοι  της Ευρώπης καταλαβαίνουν από διάλογο και από επιχειρήματα. Ήταν ένα άριστο δίδαγμα για όλους εκείνους που πιστεύουν ότι με την διαπραγμάτευση και την επαναδιαπραγμάτευση, μπορεί να πειστεί η Μαφία του Βερολίνου και των Βρυξελλών. Ήταν ένα ατράνταχτο επιχείρημα, ότι δεν τολμάς να επισκεφτείς την έδρα των λύκων για συζήτηση, κυρίως όσο επιμένεις να παραμένεις αρνί…

Το ΟΧΙ της Κύπρου, βάλσαμο στις πληγωμένες υπερηφάνειες όλων των Ελλήνων, αναστάτωσε την Ευρώπη και μέρος του πλανήτη, για περισσότερο από μια εβδομάδα, αν και δεν ήταν ένα καθαρό ΟΧΙ, του Κυπριακού λαού, με αποφασιστικότητα, βάθος και περιεχόμενο ρήξης. Δεν ήταν ένα καθολικό όχι ανθρώπων έτοιμων για όλα. Δεν ήταν ένα όχι πολέμου, αλλά συμβιβασμού και  συνθηκολόγησης . Ήταν ένα όχι, αποφυγής των χειρότερων, ένα καθαρά αμυντικό όχι. Παρόλα αυτά ταρακούνησε αυτούς που μέχρι σήμερα δεν είχαν συνηθίσει σε τέτοια όχι. Και αυτό είναι ευχάριστο και καλοδεχούμενο.

Το καθαρό δίδαγμα που βγαίνει από αυτό το crash test, είναι ότι ένα ΟΧΙ, πρέπει να είναι ρωμαλέο, δυνατό, μαζικό. ΟΧΙ αμφισβήτησης των πάντων, όχι του μέρους. ΟΧΙ ρήξης με το σύνολο και όχι με δευτερεύουσες πτυχές. Ημίμετρα, ψευδαισθήσεις, αυταπάτες εδώ δεν χωρούν.

Στον κηρυγμένο πόλεμο δεν πας να πολεμήσεις, με σφεντόνες. Πας με όπλα και πυρομαχικά. Και τα όπλα και τα πυρομαχικά, σήμερα είναι η απόφαση ενός λαού. Αυτήν παίρνεις μαζί σου και πας στις Βρυξέλλες. Την ορμή του λαού μαζί με την καλή του προετοιμασία και εκπαίδευση για τα πολύ δύσκολα. Έτσι πας στις ξένες πρωτεύουσες,  όχι για να διαπραγματευτείς, αυτό πια είναι αστείο, αλλά για να ανακοινώσεις τις προθέσεις σου και τις αποφάσεις σου. 

Αν δεν υπάρχει η δύναμη, η θέληση και η επίγνωση ενός λαού, η καθαρή του διάθεση και ετοιμότητα για ΟΛΑ, δεν πας πουθενά. Κάθεσαι και περιμένεις να πεθάνεις αργά και βασανιστικά. Αλλιώς ετοιμάζεσαι για να πεις το ΟΧΙ, ετοιμάζοντας και τον λαό για τα δύσκολα που έρχονται.

Από το παράδειγμα της Κύπρου, νομίζω επλήγησαν κυρίως οι αυταπάτες του ΣΥΡΙΖΑ, για διαπραγμάτευση και διάλογο, η επιμονή του για λύση εντός Ευρώ, η πίστη του ότι λύση για το θύμα μπορεί να υπάρξει, μόνο μέσα από την καλή διάθεση του δολοφόνου. 

Από το παράδειγμα της Κύπρου, απεδείχθη ότι εντός Ευρώ, μόνο περιπέτειες έχει να περιμένει ο ελληνικός λαός, αυξανόμενες και εντονότερες. Λύση σε αυτήν την Ευρώπη, δεν πρόκειται να έρθει, πόσο μάλλον σε αυτό το σύστημα.

Από το παράδειγμα της Κύπρου, απεδείχθη ότι το τέλος του μονόδρομου που μας υπαγορεύουν και επιβάλλουν,  είναι ο θάνατος, της κοινωνίας, της οικονομίας, της χώρας, του λαού.

Από το παράδειγμα της Κύπρου φάνηκε ότι τέτοια ΟΧΙ φέρνουν χειρότερα αποτελέσματα. Φάνηκε ότι ΜΟΝΟ ένα βροντερό συνολικό και αδιαπραγμάτευτο ΟΧΙ μπορεί να εγγυηθεί θετικές εξελίξεις. Πριν όμως το μεγάλο λαϊκό ΟΧΙ, ας ξεκινήσουμε από τα ατομικά, μικρά, προσωπικά ΟΧΙ.

Όχι στα ατομικά παραμυθιάσματα.

Όχι στις ψευδαισθήσεις.

Όχι στον φόβο.

Όχι στην κοροϊδία.

Όχι στην άγνοια.

Όχι στην ενσωμάτωση.

Όχι στο προσωρινό βόλεμα.

Όχι στην ταπείνωση.

Όχι στην ευκολία.

Όχι στην ανάθεση.

 Όχι στις αναβολές.

ΥΓ. Η όποια δυσάρεστη εξέλιξη στον Κυπριακό λαό και η σύνδεσή της με το ΟΧΙ του, δεν θα μας κάνει να ξεχάσουμε, την καταστροφή, την φτώχεια και την εξαθλίωση που έχουν δημιουργήσει στην χώρα μας οι ξεπουλημένοι οπαδοί του ΝΑΙ. Και μόνο που χρησιμοποιούν τις επιπτώσεις του ΟΧΙ εκεί, για να αποδείξουν την ορθότητα των εδώ, επιλογών τους, τους κάνει δυο φορές ένοχους, καταδικαστέους και σιχαμένους.

                                                              Για την αντιγραφή
                                                             Δημήτρης Τουμαράς

ΑΥΤΟ ΘΑ ΠΕΙ «ΟΧΙ»!




Του Ν. ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΥ*
Η υπόθεση της Κύπρου βάζει τέλος και στις τελευταίες αυταπάτες.
Θέτει το όριο ανάμεσα στις ψευδαισθήσεις και την πραγματικότητα.
Συμπέρασμα πρώτο:
Τίποτα πιο επιβεβλημένο από το «Οχι» του λαού στους δυνάστες του, στους εκμεταλλευτές του, στους καταπιεστές του.
Συμπέρασμα δεύτερο:
Οπως δεν είναι όλα τα «ναι» ίδια, έτσι δεν είναι και όλα τα «όχι» ίδια.
Είναι άλλο το «Οχι» του λαού στον εξανδραποδισμό του, κι είναι άλλο το «όχι» της ολιγαρχίας των λύκων που διαφωνούν μεταξύ τους ή με τους άλλους λύκους, τους εταίρους και τους συμμάχους τους, για το πώς - όλοι οι λύκοι μαζί - θα ρημάξουν το κοπάδι.
Το «Οχι» του λαού δεν έχει καμία σχέση, δεν πρέπει να συγχέεται, δεν πρέπει να αξιοποιείται και κυρίως δεν πρέπει να υποτάσσεται στα άλλα «όχι». Αυτά που μπορεί να ακούγονται και να λέγονται μεταξύ των δημίων του.
Συμπέρασμα τρίτο:
Αυτή η επιβεβλημένη απάντηση, το «Οχι» του λαού, θα είναι εντελώς ανούσια αν πρόκειται να αποτελέσει ή να χρησιμοποιηθεί ως μια εφήμερη εκδήλωση αυτοϊκανοποίησης για εσωτερική κατανάλωση.
Τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά για να τα ξεγελάσουμε επιδιδόμενοι, είτε εδώ, είτε στην Κύπρο, είτε οπουδήποτε, σε άνευ αντικρίσματος ξεσπάσματα του θυμικού μεταξύ των θαμώνων των ανά τις επικράτειες καφενέδων.
Πρέπει να συνεννοηθούμε και να συμφωνήσουμε στο αυτονόητο:
Το «Οχι», για να αποκτήσει νόημα και προοπτική, απαιτείται να πάρει τα χαρακτηριστικά μιας εφ' όλης της ύλης πολιτικής απάντησης.
- Απάντηση που θα ισοδυναμεί με ρήξη και με ανατροπή όλου του καθεστώτος, από τα θεμέλια μέχρι το εποικοδόμημα, της ταξικής καπιταλιστικής βαρβαρότητας.
- Απάντηση ρωμαλέα, ανυποχώρητη, ανυπότακτη, βαθιά συνειδητοποιημένη, που από τους τόπους δουλειάς, από τις γειτονιές, από τους δρόμους, ο ελληνικός λαός, ο κυπριακός λαός, οι ευρωπαϊκοί λαοί, οι λαοί όλου του κόσμου, θα την μεταφέρουν στους εντός και εκτός των τειχών τυράννους του ιμπεριαλισμού.
- Απάντηση που η ισχύς της δεν θα είναι υπόθεση που θα επαφίεται στη «διαπραγματευτική δεινότητα» κάποιων εκπροσώπων, (σ.σ.: Αλλά ποιων εκπροσώπων; Αυτών που συντάσσουν μνημόνια με τους δυνάστες; Των άλλων που αποδεικνύονται εξίσου έτοιμοι να συντάσσουν μνημόνια με τους δυνάστες, όπως και οι προηγούμενοι; Των τρίτων που υπόσχονται «επωφελείς» διαπραγματεύσεις πάλι με τους δυνάστες;) αλλά που την επιβολή του δίκιου της θα την εγγυάται η ισχύς και η αποφασιστικότητα του ίδιου του εξεγερμένου, του επαναστατημένου λαού και των δικών του εκπροσώπων.
Το «Οχι» του λαού, του ελληνικού λαού για να έρθουμε στα δικά μας, απαιτεί επομένως την ικανοποίηση μιας βασικής προϋπόθεσης:
Για να αντιμετωπίσουν οι Ελληνες εργαζόμενοι, οι άνεργοι, η νεολαία, τη μέγκενη που τους συνθλίβει τη ζωή τους, δεν έχουν άλλη επιλογή από το:
  • Να γίνουν οι ίδιοι κάτοχοι της πολιτικής εξουσίας.
  •  
  • Να γίνουν οι ίδιοι κάτοχοι των κλειδιών της οικονομίας.
  •  
  • Να γίνουν οι ίδιοι κάτοχοι και ιδιοκτήτες του παραγωγικού πλούτου της χώρας.
  •  
  • Να είναι οι ίδιοι που θα διοικούν και θα «άρχουν». Που η ηγεσία τους και η κυβέρνησή τους, βγαλμένη από τα σπλάχνα τους, θα τίθεται ανά πάσα στιγμή κάτω από τον δικό τους τον εργατικό και κοινωνικό έλεγχο. Που οι διακρατικές τους σχέσεις δεν θα καθορίζονται από τα συμφέροντα της εγχώριας πλουτοκρατίας αλλά θα οικοδομούνται, από μια ανεξάρτητη Ελλάδα, πάνω στην αρχή «δεν παραχωρούμε τίποτα από τα λαϊκά συμφέροντα», πάνω στην αρχή της αμοιβαιότητας των συμφερόντων με όλους τους άλλους λαούς.
  •  
Αυτός ο δρόμος, που δεν τελειώνει στην αλλαγή κυβέρνησης, αλλά που αντίθετα αρχίζει με την αλλαγή τάξης στην εξουσία, είναι ο μόνος ρεαλιστικός δρόμος που περπατώντας τον ο λαός θα μπορέσει να αποκρούσει τη λεηλασία του από ντόπιους και ξένους λύκους.
Αυτός, ο δρόμος του «Οχι» στον αφανισμό, είναι ο δρόμος του «Ναι» στη λαϊκή εξουσία.
Κάποιοι μας κοιτούν με... συγκατάβαση, μας δείχνουν την Κύπρο, μας δείχνουν τα ευρωπαϊκά και ατλαντικά «Νταχάου», και με το ναρκισσισμό του «επιβεβαιωμένου» - από το ραγιαδισμό του - ραγιά, μας πληροφορούν ότι τα προηγούμενα στην καλύτερη περίπτωση συνιστούν δονκιχωτισμό και επαναστατική ουτοπία.
Τους απαντάμε με τα λόγια του Οσκαρ Ουάιλντ:
«Ενας χάρτης του κόσμου που δεν περιέχει την Ουτοπία δεν αξίζει να τον κοιτάξεις καν, γιατί αφήνει έξω τη μόνη χώρα όπου η Ανθρωπότητα πάντα θα προσγειώνεται. Κι όταν προσγειωθεί, κοιτάζει πέρα και, βλέποντας μια καλύτερη χώρα, ξεκινάει για εκεί. Πρόοδος είναι η υλοποίηση της μιας μετά την άλλη Ουτοπίας».
Τους απαντάμε με τα λόγια του Μπάιρον:
Ναι, «η επανάσταση σε μερικούς μπορεί να μην αρέσει μα είναι ο μόνος σίγουρος και δίκαιος τρόπος να καθαρίσεις απ' το ρίπος τους ανθρώπους».
Τους απαντάμε με τα λόγια της Ιστορίας που δεν «τελείωσε»:
Σίγουρα αυτή η πορεία αναδημιουργίας και αναγέννησης της Ελλάδας δεν είναι μια εύκολη πορεία. Ομως είναι μια πορεία απείρως ευκολότερη και από άποψη αποτελεσμάτων πρόδηλα ρεαλιστικότερη, σε αντίθεση με τον αδιέξοδο δρόμο των ανυπολόγιστων και μάταιων θυσιών με το βαρύ τίμημα, των αβάσταχτων θυσιών που υποβάλλεται ο λαός και ο τόπος για να βγαίνουν κερδισμένοι οι πλουτοκράτες, τα μονοπώλια και το σάπιο πολιτικό τους σύστημα.
Αυτή η Ελλάδα, η Ελλάδα της λαϊκής εξουσίας και της λαϊκής οικονομίας, η Ελλάδα του σοσιαλιστικού δρόμου ανάπτυξης, είναι το πλέον ώριμο και ρεαλιστικό αίτημα των καιρών που «σαν θελήσει ποτέ ο λαός, τότε το πεπρωμένο θα προσκυνήσει».
*Δημοσιεύθηκε στο "ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ" την Πέμπτη 28 Μαρτίου 2013


                                                              Για την αντιγραφή
                                                         Δημήτρης  Τουμαράς

Παρασκευή 22 Μαρτίου 2013

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΠΕΡΓΟΥΣ ΠΕΙΝΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ 25η ΜΑΡΤΙΟΥ



ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ
ΓΕΝ. ΝΟΣ.  ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ
nosomeso@gmail.com                                                             Ι.Π. Μεσολογγίου    21/03/13
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Μετά την αναγκαστική διακοπή της απεργίας πείνας λόγω της εισαγωγής των απεργών στη «νοσηλευτική μονάδα» Μεσολογγίου (όχι πιά  ΓΕΝ. ΝΟΣ. ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ  ‘’ΧΑΤΖΗΚΩΣΤΑ’’ όπως αποφάσισαν οι κυβερνώντες) ως εργαζόμενοι αλλά και ταυτόχρονα πολίτες  αυτού του τόπου, θέλουμε να δηλώσουμε :
α) Την αμέριστη συμπαράσταση μας στους απεργούς πείνας κ.  Κατσούλη Παναγιώτη Δήμαρχο Ι. Π. Μεσολογγίου,  Τσιφοπανόπουλο Φώτη καθηγητή του Τ.Ε.Ι.  και την κα Μούτσιου  Παναγιώτα  υπάλληλο του  Τ.Ε.Ι. Μεσολογγίου, στον αγώνα που έκαναν με κίνδυνο την υγεία τους.
β) Την ανάγκη συνέχισης του αγώνα από όλους μας, ενός αγώνα που θα είναι προσανατολισμένος ενάντια στην πολιτική που κλείνει σχολεία και νοσοκομεία και δεν θα επικεντρώνεται μόνο σε τοπικά προβλήματα. Χιλιάδες συμπολίτες μας και σε άλλες πόλεις έχουν ακριβώς τα ίδια προβλήματα. Σήμερα ο λαός της πόλης μας πληρώνει με το παραπάνω αυτή την πολιτική με την υποβάθμιση του ΤΕΙ και του Νοσοκομείου, αύριο αν δεν ενώσει τις διαμαρτυρίες του με όλους τους άλλους τα πράγματα θα γίνουν ακόμη χειρότερα.

γ) Με βάση το πρόσφατο  ψήφισμα του Δημοτικού Συμβουλίου, καλούμε την Δημοτική Αρχή να το  εφαρμόσει στην πράξη, δηλαδή, να κηρυχτούν ΑΝΕΠΙΘΥΜΗΤΟΙ  στην πόλη της ελευθερίας οι  εκπρόσωποι της  άθλιας  συγκυβέρνησης στην επέτειο της  επανάστασης του 1821.
  • Να θυμίσουμε σε όλους αυτούς  τα λόγια του Ρήγα Φεραίου
 ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΜΙΑΣ ΩΡΑΣ
ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΖΩΗ
ΠΑΡΑ ΣΑΡΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ
ΣΚΛΑΒΙΑ ΚΑΙ ΦΥΛΑΚΗ




 
ΔΗΜΟΣΙΑ  ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΙΔΕΙΑ ΚΑΙ ΥΓΕΙΑ  ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ
ΑΥΤΟΝΟΜΑ  ΤΕΙ   ΚΑΙ  ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΜΑΣ